Γιατί να είναι όνειρο η σκέψη σου;

Γιατί, να συμμετέχω στην τρέλα του κόσμου

Χωρίς να το θέλω;

Γιατί, να ακούω τη λέξη <φύγε>

Και εγώ, να μένω;

Ποιο είναι το νόημα να υπομένω

Αν δεν υπάρχει ο σωστός ακροατής της ψυχής;

Μόνο μια φορά η ψυχή βλέπει την Πανσέληνο

Τις υπόλοιπες, μένει στο σκοτάδι…

Χωρίς να μπορεί να ενσωματώσει

Τη λογική και το συναίσθημα, σε ένα…

Και όμως, δεν είναι αδύνατο…

Υπάρχουν στιγμές, που ακούς τα μηνύματα

Χωρίς να μπορείς να τα δεις…

Αλλά το θέμα είναι, αν μπορείς να τα υπογράψεις

Μια και σου τελειώνει το μελάνι…

Και τι κάνεις, τότε;

Υπενθυμίζεις στον εαυτό σου

Ότι ο θάνατος της ψυχής

Είναι κάτι περαστικό…

Γιατί πάντα υπάρχει η αναγέννηση…

Μη μοιρολατρείς λοιπόν…

Γιατί θα έρθει και η δική σου Πανσέληνος…

Και θα καθρεφτίζει τη ζωή σε άλλη διάσταση…

Μείνε εκεί που είσαι, αλλά όχι στάσιμος…

Να τριγυρνάς αδιάκοπα, αλλά να γυρίζεις εκεί που έχει αξία…

Και αν μια μέρα σε ρωτήσουν, τι σε έκανε να νοιώσεις

Να πεις, μια αγάπη, σε μια άλλη ζωή, χωρίς κωδικό επαναφοράς…