Και αν είναι η αγάπη θάνατος

Όπως λένε οι ποιητές,

Για μένα είναι αναγέννηση

Εξέλιξη, δημιουργία…

Και δεν υπάρχει θάνατος

Εκεί που υπάρχει θέληση για αγάπη,

Και κανένα κλειδί δεν σκουριάζει

Όταν πρόκειται να ανοίξεις στην καρδιά σου…

Δεν θέλω να σε ονειρεύομαι

Ούτε να σε ψάχνω χωρίς αποτέλεσμα,

Δεν θέλω να είσαι η αλήθεια μου

Μα πουθενά στην πραγματικότητα…

Εγώ σε λάτρεψα σαν Θεό μου

Σε μια εποχή, που υπήρχε σεβασμός,

Και αγαπούσαμε αληθινά

Χωρίς ίχνος υποκρισίας…

Δεν θέλω να σε ονειρεύομαι

Αλλά να πορεύομαι μόνη,

Σε ένα κόσμο που με θέλει

Κατ’ εικόνα και ομοίωση του…

Εγώ και εσύ, αν είμασταν μαζί

Δεν θα χωρίζαμε ποτέ,

Και θα πατούσαμε πάνω στη ζήλια

Επειδή θα είμασταν είδος προς εξαφάνιση…

Ποιος λέει πως η αγάπη δεν έχει όνομα;

Έχει το δικό σου και το δικό μου

Και ας μην ακούστηκε ποτέ η λέξη σ΄αγαπώ

Από τα χείλη κανενός…

Και θα μπορούσα να χαράξω τα αρχικά μας στην άμμο

Όμως, θα τα έσβηνε το πρώτο κύμα,

Και εγώ δεν θέλω να φτιάξω κάστρα στη φαντασία

Αλλά να χτίσω την αγάπη, βάλσαμο στις καρδιές μας…

Δεν θέλω να σε ονειρεύομαι

Θέλω να σε έχω…

Να μοιράζομαι μαζί σου τα κοινά

Και να ακολουθεί ο ένας, τα βήματα του άλλου…

Και ότι ξεκινώ εγώ, εσύ θα το τελειώνεις

Και θα καθρεφτίζεται η αγάπη μας, σε ότι δημιουργούμε…

Δεν θέλω να σε ονειρεύομαι

Θέλω να σε έχω…