Αν με ρωτήσεις για κάποια πράγματα

Θα σου πω την αλήθεια…

Όπως την έλεγα πάντα, άλλωστε…

Χωρίς φόβο και πάθος…

Θα σου πω ότι δεν νοστάλγησα το χτες

Γιατί έχει πεθάνει για μένα…

Θα σου πω, ότι, τα νιάτα μου δεν τα έζησα

Θα ζήσω όμως, όπως θέλω, τώρα…

Και αν θέλεις απαντήσεις για καίρια ζητήματα

Εδώ είμαι, ρώτα με…

Δεν έχω τίποτα να κρύψω, όπως κάνουν άλλοι…

Δικαίωμα μου να αντιδρώ όπως αντιδρώ

Είναι η απάντηση μου στην αδικία…

Ποτέ δεν φόρεσα προσωπείο

Γιατί πάντα ήμουν ειλικρινής…

Εμένα να ρωτήσεις όμως

Πρόσωπο με πρόσωπο…

Κανέναν άλλο…

Και οτιδήποτε έχει γραφτεί

Είναι μόνο στα βιβλία…

Η ζωή, έχει τις δικές της αποστολές

Και μένα με έκανε σύμμαχο της…

Πως αλλιώς άλλωστε, θα ζούσα την αλήθεια;

Πως αλλιώς, θα ήμουν, η μόνη αλήθεια μες το ψέμα;

Ήθελα απαντήσεις, και τις πήρα προ πολλού…

Και αν κάτι δεν ήξερα, το έμαθα τώρα…

Αλλά ποτέ δεν μετάνιωσα για το δρόμο που πήρα

Γιατί δεν ανήκα εκεί…

Ποτέ δεν ανήκα…

Ανέκαθεν ήμουν ανεξάρτητη…

Ποτέ δεν έμαθα να μένω πίσω, ότι και αν είχε συμβεί…

Και αν με προκαλούσε το μοιραίο

Εγώ πάντα προχωρούσα χωρίς να κοιτάξω πίσω…

Ξέρεις κάτι;

Η ζωή μου στέρησε πολλά

Μου πήρε άλλα τόσα…

Όμως θα μου τα δώσει πίσω…

Πίστεψε με…

Τώρα που γνωρίζω και αυτά που δεν γνώριζα

Λέω στον εαυτό μου, μπράβο για ότι έκανες!

Μπράβο, που έφυγες ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω σου…

Θεωρώ, ότι τα μαθήματα με αδικούν

Γιατί δεν είναι του γούστου μου…

Ίσως ο Θεός θέλει κάτι άλλο για μένα…

Πάντα ήθελε άλλωστε…

Εγώ δεν είμαι κοινή θνητή

Ανάμεσα στους θνητούς…

Γιατί πέρασα μέσα από θύελλα

Για να φτάσω εδώ που είμαι…

Και δεν ήθελα μια θέση που δεν μου ανήκει…

Αυτή που μου χρωστάει η ζωή

Δεν είναι γραμμένη στα βιβλία…

Την κρατάει ακόμα στα χέρια του ο Θεός…

Και πίστεψε με, τη μέρα που θα μου τη δώσει

Θα είμαι έτοιμη να επιστρέψω…

Όμως δεν θα πάω εκεί που με έδιωξες

Αλλά εκεί που έπρεπε να είμαι…

Το μόνο που έχω να πω, είναι

Σε ευχαριστώ που μου έδειξες

Πόσο δίκιο είχα…