Πάντα ήσουν η μεγάλη μου αγάπη

Το αέναο πάθος μου που γέμιζε τη ζωή μου…

Και ένιωθα την αύρα σου συνεχώς

Με της διαίσθησης τα κύματα…

Και όποτε σε σκεφτόμουν αγαλλίαζε η ψυχή μου

Και ξεχνούσα όλα μου τα προβλήματα…

Με τη σκέψη σου και μόνο γινόμουν καλά

Και προχωρούσα στη ζωή μου…

Ποτέ δεν έπαψα να σ΄αγαπώ

Αγάπη της ζωής μου, καρδιά μου…

Και ερχόσουν στα όνειρα μου

Να σκεπάσεις με την αγάπη σου τη μοναξιά μου…

Και μου έλεγες στο όνειρο μου

Κάποτε θα είμαστε μαζί…

Και δεν ήθελα να ξυπνήσω

Για να σε έχω έστω εκεί, κοντά μου…

Κάθε μου πράξη, ή αποστολή, πες το όπως θες

Προερχόταν από τη θύμηση σου…

Και αν έφυγαν τα νιάτα μου, δεν γέρασε η μνήμη μου…

Πάντα σε είχα στη σκέψη μου

Πολύτιμο φυλακτό, ακατέργαστο διαμάντι…

Πώς να αγαπήσω άλλον, εφόσον την καρδιά μου την έχεις εσύ;

Τα ραβασάκια που έγραψα για σένα

Έγιναν ποίηση μετέπειτα…

Ευελπιστώντας, κάπου, κάποτε να τα διαβάσεις…

Και δεν ξέρω αν είναι κόλλημα

Ξέρω ότι είναι αγάπη…

Γιατί αν δεν ήταν, πως θα γύρευα τα μάτια σου

Ανάμεσα σε τόσους πειρασμούς;

Κανείς δεν ήταν εσύ…

Για αυτό πορεύτηκα μόνη…

Ίσως η μοναξιά να ήταν καλύτερη

Από το να είμαι με κάποιον που δεν ήταν εσύ…

Και δεν θα γινόταν η αγάπη μου για σένα ποίηση

Αν και ο Θεός δεν ήθελε να σε συναντήσω…

Δεν θα μου έδινε το δώρο της έμπνευσης

Αν δεν υπήρχε σκοπός…

Ήρθες στη ζωή μου για κάποιο λόγο

Ήρθα στη δική σου για την αγάπη…

Και θα είμαστε μαζί για την αγάπη…

Επειδή μ΄αγαπάς και σ΄αγαπώ

Υπάρχουμε…

Επειδή μ΄αγαπάς και σ΄αγαπώ

Δε θα σβηστούμε από το χάρτη…

Γιατί ποτέ δεν χάνεται

Ότι γεννήθηκε για να ζήσει…

Η αγάπη μου για σένα, υπήρχε και υπάρχει…

Δεν είναι απωθημένο

Είναι κατάθεση ψυχής…

Σ΄αγαπώ, για το παρελθόν που με έκανες να αγαπήσω

Σ΄αγαπώ, για το παρόν που με έκανες καλύτερο άνθρωπο

Σ΄αγαπώ για το μέλλον που θα προχωρήσουμε μαζί…