Στα νιάτα μου ήμουν αντανάκλαση του φωτός

Διψούσα για ζωή, και παθιαζόμουν με όλα…

Έσερνα το χορό της πολιορκίας της ζωής μου

Διδάσκοντας μια γλώσσα ξένη στους άλλους…

Τα νιάτα μου πέρασαν, χωρίς προοπτική

Αν και το δάκρυ μου έγινε διαμάντι στα μάτια μου,

Ανηφόρησα ένα δρόμο που δεν μου εξήγησαν

Γιατί έτσι έπρεπε να γίνει…

Τώρα όμως, δεν έχω χρόνο για τη χτεσινή νιότη…

Δεν έχω χρόνο για ανούσια πράγματα δίχως προοπτική…

Δεν θέλω το συντριβάνι της ψυχής μου, να γεμίσει σκουπίδια του χτες…

Είμαι εδώ, για να εξελιχτώ…

Για να χτίσω τη ζωή που πάντα ήθελα

Χωρίς εμπόδια πλέον…

Για μια αγάπη δίψασα, και στράγγιξα το αίμα μου…

Για ένα όνειρο άφησα το παρελθόν στο χτες…

Δεν θέλω οτιδήποτε χτεσινό…

Δεν έχω χρόνο για αυταπάτες…

Είμαι στη μέση της ζωής μου

Και θέλω συγκεκριμένα πράγματα…

Μη μου τα στερήσεις σε παρακαλώ…

Γιατί θα με σκοτώσεις, ξανά…

Και εγώ μόλις ξαναγεννήθηκα…

Στα πλαίσια της όμορφης καρδιάς σου…

Στο βλέμμα σου το καθαρό…

Στης ματιάς σου τη γαλήνη…

Στης φωνής σου τη χροιά…

Και σε όλα όσα έκανες για μένα…

Δεν έχω χρόνο για οτιδήποτε ψεύτικο…

Έχω χρόνο, μόνο για τα αληθινά της ζωής…

Μπορείς να μου τα δώσεις;