Καμιά απόσταση δεν νικάει την αγάπη μου…

Κανένας λόγος παράφρων, δεν την κάνει να σιωπά…

Είναι παιδί στα χέρια μου, η αγάπη μου για σένα…

Είναι γλυκιά ανάμνηση τις ώρες που μου λείπεις…

Πόσα χιλιόμετρα να τρέξω για να ακούσω την καρδιά σου;

Δεν με νοιάζει…

Με ακούς;

Διαμάντια οι αρετές σου στα μάτια μου

Ακόμα και εκείνες που περίτεχνα κρύβεις…

Και αν ξυπνήσω από βαθύ λήθαργο, οφείλεται σε σένα…

Κάποτε, έπρεπε να κοιμήσω τις αναμνήσεις μου, για να ξυπνήσω πλάι σου…

Καμιά απόσταση δεν τρεμοπαίζει στο όνομα σου…

Καλέ μου, είσαι το στίγμα της ζωής μου, στο αλλοπρόσαλλο παιχνίδι της ζωής…

Και αν δεν βλέπω τα μάτια σου, και αν δεν πνίγομαι στο ουρλιαχτό της λέαινας τα βράδια στην ερημιά, μέσα μου αργοπεθαίνω μακριά σου…

Είσαι η ζωή και ο θάνατος μου…

Ένας θάνατος που με κάνει να ξαναγεννιέμαι συνεχώς, και με ξαπλώνει στα αιχμηρά βουνά του πανικού και της απελπισίας…

Ναι, καλέ μου…

Ψάχνω μόνη μου την άκρη σου, χωρίς να ακούω το συναγερμό σου…

Υιοθετώ τα παραμύθια του παρελθόντος σου, για να γράψω την αλήθεια του μέλλοντος…

Αγάπη μου…

Πόσα χρόνια σε περίμενα…

Και ακόμα δεν μπορώ να σε πλησιάσω;

Πες μου απλά τι να κάνω…

Να περιμένω να απολαύσω τη δόξα του φιλιού σου, ή να θυσιαστώ στο βωμό του Εγώ σου;