Τίποτα και κανείς δεν μπορεί να αναιρέσει, εναν όρκο! Ειδικά, όταν ορκίζεσαι σε άνθρωπο, ο οποίος πεθαίνει...Και όταν αυτός ο άνθρωπος, είναι κάποιος αγαπημένος σου, το βάρος του λόγου σου, είναι μεγαλύτερο, απο ότι, αν ορκιζόσουν σε κάποιον απλά, γνωστό...Άλλωστε, η εκκλησία μας, αναγνωρίζει και τιμάει τους καλούς χριστιανούς της, μέσα απο τα έργα και τις πράξεις τους εν ζωή...Πόσο μάλλον, όταν έχει να κάνει, με όρκους...Δεν είναι εύκολο να κρατήσει κανείς εναν όρκο...Όπως δεν είναι εύκολο, να περάσει τη ζωή του, σπάζοντας τον όρκο...Εφόσον όμως, υπάρχει δεσμός αγάπης, ανάμεσα στο δέκτη και τον αποδέκτη, ανάμεσα δηλαδή στο άτομο που ορκίζεται και στο άτομο που δέχεται τον όρκο, πρέπει, οτιδήποτε έχει ειπωθεί, να πραγματοποιηθεί...Άν κάποιος, για διάφορους λόγους, σπάσει εναν όρκο, τότε δε θα έχει τη συνείδηση του καθαρή για τα επόμενα χρόνια. Συνήθως όμως, αυτό δεν συμβαίνει, εφόσον είναι καλός χριστιανός και εφόσον η αγάπη προς το άτομο που έδωσε τον όρκο, είναι ιδιαίτερη... Ποιός λοιπόν, είναι υπεράνω του Θεού, ώστε να αμφισβητίσει κάτι τέτοιο; Ο όρκος σε μελλοθάνατο είναι ιερός, και κανείς δεν μπορεί να τον αναιρέσει...Ρωτήστε όποιον παπά θέλετε!