Στα σκαλοπάτια κάτω από το φωτισμένο δωματιάκι στη Σούτσου...

το φάντασμα ενός 18 χρονου παιδιού κρατά μια κιθάρα και τραγουδά...

τα ακομπανιαμέντα ηχούν στα σοκάκια του Γκύζη

τοι φως στο παραθυράκι παραμένει εκεί ακλόνητα αναμένο

μοναδικός ακροατής της κλεμμένης μπαλάντας της αγάπης

το δικό της φάντασμα ανοίγει την πόρτα της εισόδου...

ένα 16 χρονο γαλανομάτικο ξανθό κορίτσι

σε καθε ρεφραιν ακουμπα τρυφερα το μετωπο της στο στηθος του αγοριου κι ακουει την καρδια του...

μαζι δραπετευουν και πετουν πιασμενοι χερι χερι σε μια τρελη πτηση πανω απο τη φωτισμενη Αθήνα

Απο το χερι της κοπελας πεφτει ενα ημερολογιο που εγραφε για ενα τριανταφυλλο που ποτε δεν κοπηκε αλλα εμεινε αιωνια στον κηπο της αγαπής να ανθιζει

το πρωι σαν ηρθε...

20 χρόνια περασαν σε μια νυχτα

κι όλα έγιναν καπνος πισω απο τον γκρι της πολης