Σε μια σκοτεινή γωνιά που κρύβεται από το φως της μέρας και από τη θέρμη του καλοκαιριού.

Τσιγάρο που καίει τα δάχτυλα και ο καπνός αγκαλιάζει το σώμα

Θεατής της ζωής από απόσταση.

Χορός που τα βήματά του μπερδεύουν.

Δεν είναι για σένα είναι για τους άλλους τους ''φυσιολογικούς''

Μοναχικός άνδρας με τη θλίψη ζωγραφισμένη στα μάτια.

Έχει συνηθίσει να ναι αόρατος.Στην περιφρόνιση.

Κι άλλη στάχτη στο πεζοδρόμιο.

Που την πατουν οι περαστικοι αδιαφορα.

Τα όνειρά μου,πραγματικότητά τους.

Αλήτης στην εμφάνιση και τη συμπεριφορά.

Περιθώριο.

Κρατά ένα διαμάντι μέσα του κλειδωμένο για τους λίγους.

Σκληρή ζωή.

Σαν ποτάμι που τα παρασύσει όλα στο διάβα του.

Κι εγω στην όχθη να δακρύζω αποχαιρετόντας ότι αγάπησα.

Γκριζα καρδια μουλιασμενο γκρι και το σβησμενο τσιγαρο μου.