Ηττημένος και χτυπημένος στον εγωισμό.

Ενώ πολεμούσα σωστά.

Ενώ κράταγα το ακόντιο όπως έπρεπε.

Βέλη απο το πουθενα αιφνιδιως επεσαν.

Δύο με πέτυχαν και μενα.

Ξαφνιασμένος σύρθηκα στο πεδίο της μάχης και κατέστρεψα τον εχθρό.

Αλλά χάσαμε και οι δυο.

Το θήραμα τρόμαξε.

Κρύφτηκε.

Δε με ένοιαξε αυτό.

Η επίθεση εκ των έξω που αμφισβήτησε την κυριαρχία μου.

Αυτο με ενοιαξε περισσοτερο.

Γενναία υποστήριξα τη θέση μου.

Με τον καλύτερο τρόπο.

Κι όμως τα βέλη ήταν βέλη.

Δεν έχει νόημα να αναρρωτιέμαι τι πηγε λαθος.

Ηταν μια κακη συγκυρια της τυχης.

Επισης παντα υπαρχει ο καλυτερος τροπος δρασης οσο καλα και αν πραξεις.Παντα και ο χειροτερος.

Μεγαλο σχολείο η ζωή.

Για την ωρα τα τραυματα απο τα βελη ειναι νωπα.

Θα κλεισουν ομως.

Μπραβο στην ψυχραιμια μου να δρασω οσο καλυτερα γινοταν υπο αυτες τις αντιξοες συνθηκες!