Βλέπω τον Πειραιά να γίνεται ολοένα και πιο μικρός.

Τα φώτα από τις πολυκατοικίες μικρές κουκίδες λες και τ αστέρια έπεσαν ομαδικά από το ουράνιο σπίτι τους στις παραλίες και κάνουν beach party.

Ήχοι από βιολί στολίζουν τη μπουκιά μου στο εστιατόριο της bussiness class του καραβιού που με μεταφέρει τη Μεγαλόνησο.

Μοναχικός ταξιδευτής που καβαλά τα κύματα προς νέες περιπέτειες σε άλλη γη.

Ας δούμε τη συνέχεια του μυθιστορήματος ζωή.

Τι μου επιφυλάσσουν οι επόμενες σελίδες του?

Αναγνώστης και πρωταγωνιστής μαζί.

Φύσα αεράκι γύρνα τις σελίδες ...εμπρός πάμε,καραβάκι!