Είχες το χρυσό κλειδί

Μα δεν με ξεκλείδωσες.

Το άφησες στη μέση της ερήμου

Και σκούριασε από τον αέρα και την άμμο.

Τώρα ψάχνεις ένα άλλο κλειδί

Για να με ξεκλειδώσεις, μα δεν υπάρχει.

Όσο και αν ψάχνεις, δεν θα βρεις

Γιατί εκείνο ήταν ένα και μοναδικό

Και εσύ το πέταξες.

Δεν θα βρεις όμοιο του πουθενά

Σε όσες χώρες και αν ταξιδέψεις,

Σε όποιο κατάστημα και αν πας.

Εκείνο το κλειδί ήταν

Το εισιτήριο σου για μένα.

Και τώρα ζητάς

Να σπάσεις την πόρτα μου για να μπεις.

Μα και πάλι δεν θα τα καταφέρεις.

Γιατί είναι από ατσάλι, δεν σπάει.

Μάταια θα προσπαθήσεις.

Είχες μόνο μια ευκαιρία και την πέταξες.

Τώρα το μετάνιωσες, μα είναι αργά.

Η δική πόρτα, δεν είχε κωδικό ασφαλείας.

Μόνο εκείνο το κλειδί

Που εσύ πέταξες.

Αφιερωμένο!