Το άλλο μου μισό! Ο άντρας της ζωής μου! Ο υπέροχος Αυγουστίνος μου! Αν υπάρχει άνθρωπος τον οποίο αξιζει να θυμάμαι, αυτός είναι ο Αυγουστίνος! Διότι, απο την εποχή που τον γνώρισα στην τάξη των Αγγλικών, ήταν εμφανή τα σημάδια του πάνω μου...Ήταν ο άνθρωπος που μπήκε απο τα παιδικά μου χρόνια στην καρδιά μου, όχι μόνο σαν παιδικός μου φίλος, αλλά και πολυαγαπημένος...Το πρώτο σκίρτημα αγάπης, το ένιωσα με τον Αυγουστίνο...Θυμάμαι, ότι περίμενα πως και πως να τον ξαναδώ στο μάθημα, και μέχρι εκείνη την ώρα, έγραφα ημερολόγιο με αυτά που ήθελα να του πω, αλλά δεν τολμούσα! Βλέπετε, ήμουν παιδί, και εκείνος, τρια χρόνια μεγαλύτερος μου...Ντρεπόμουν να του πω κάτι, και κάθε φορά που μιλούσαμε για διάφορα πράγματα τον ερωτευόμουν και πιο πολύ! Αλλά ήταν μεγάλη καρδιά ο Αυγουστίνος...Είχε όλα αυτά τα στοιχεία που κάνουν μια κοπέλα να ερωτευτεί σφόδρα...Είχε ταλέντο, ομορφιά, καλοσύνη, ήταν πανέξυπνος! Κρίμα που δεν πρόλαβα να του εκφράσω τότε, τι ένιωθα...Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα στη ζωή μου...Αλλά και σήμερα, είναι ο ίδιος υπέροχος άνθρωπος! Ίσως για αυτό, τον αντιγράφουν...Αλλά τι σημασία έχει; Τον αυθεντικό άντρα ερωτεύτηκα εγώ! Εκείνον, θυμάμαι...Και κανείς δεν μπορεί να γίνει σαν και αυτόν, ότι και αν κάνει...Τότε ήμουν πολύ μικρή θυμάμαι...Αλλά μεγάλωσα με το όνομα του στα χείλη μου...Πάλι καλά, που δεν φώναξα τον πρώην σύζυγο έτσι! Τώρα που το σκέφτομαι, λέω, τουλαχιστον, είχα κάτι να θυμάμαι μες την άχαρη τότε, ζωή μου! Την αγάπη μου! Και κάποια γεγονότα έγιναν, για να τον ξαναβρώ! Τελικά, είναι αλήθεια, ότι η μοίρα παίζει ρόλο στα επόμενα γεγονότα...Για το μόνο πράγμα που λυπάμαι είναι για το χρόνο που έχασα με λάθος ανθρώπους...Δεν βαριέσαι...Προχωράω...Και τώρα ακομα περισσότερο...Και τη μέρα που θα καθίσουμε πάλι πλάι πλάι, όταν θα παίξουμε μαζί, κιθάρα εκείνος, και πιάνο εγώ, το μόνο που θα του πω για αρχή θα είναι, <καλώς ήρθες και πάλι στη ζωή μου, αγάπη μου>...Και μετά, όλα θα πάρουν το δρόμο τους...Με την ευχή του ίδιου του Θεού...