Έτσι ήταν η σημερινή διαμάχη με τους "συναδέλφους" στη δουλειά.

Έδειξα τα δόντια μου.

Το βρυχηθμό μου.

Μεγάλο κόστος όμως οι πρωηβ φίλοι σου να είναι νυν εχθροί σου.

Να πέφτουν από τα πρόσωπά τους οι μάσκες προβάτων που είχαν.

Δυστυχώς κανεις δε νοιαζεται για κατι παραπανω απο τον εαυτο του.

Τωρα αποσυρμενος υποφερω απο την εισπραξη τετοιας εχθρικοτητας.

Υποστηριξα το δικιο μου και μαχηθηκα ως αρχοντας...ως Λεων...

Η μερα ηταν εντονη σημερα.

Ηδη απο χθες ειχα καποιες μικροενοχλησεις στο στηθος μετα απο την προπονηση του κικ μποξ.

Προσπαθω να ηρεμησω,αλλα ο πονος στο στηθος μεγαλωνει.

Δε με απασχολει τοσο αυτο.

Θα μπορουσαμε τοσο ομορφα να ημασταν αδερφια και βα υπαρχει αγαπη γυρω μας.

Αντι αυτο υπαρχει εγωισμος και συμφερον.

Παντου.

Μια πολυ δυσκοκη μερα η σημερινη.

Πας να κανεις ενα καλο και σε κανουν να το μετανοιωνεις 10 φορες...

Αχαριστοι ανθρωποι!

Η ζωη σας περιμενει στη γωνια να σας ανταμειψει με τη φλατ μετριοτητα που σας αξιζει!

Οσο για μενα...καλυτερα στο παγωμενο μου Καστρο παρα στα πηγαδακια σας...