Αυτό ακριβώς λέω σε ορισμένους φίλους απο το παρελθόν, οι οποίοι θέλουν να εισβάλλουν έτσι ξαφνικά στη ζωή μου...Μα τι νομίζουν ότι είναι η ζωή, σταμάτα, ξεκίνα, κοιτάμε στον καθρέφτη πίσω, και πάλι βάζουμε μπρος τη μηχανή; Όχι, αγαπημένοι μου φίλοι...Δεν είναι έτσι τα πράγματα! Καμία σχέση θα έλεγα...Ξέρεις τι είναι να μην έχεις ζήσει απολύτως τίποτα, και να σε τραβάνε με το ζόρι να ζήσει μια ζωή που δεν θέλεις; Ε, θα σου πω εγώ, πως νιώθω...Είμαι έτοιμη να τα βροντήξω όλα κάτω και να στρίψω αλα γαλλικά! Μη σου πω ότι το έκανα προ ετών, απλά, είχα και ατυχήματα στο δρόμο, και έπρεπε να κάνω αναγκαστικές στάσεις! Δεν βαριέσαι! Και τι έγινε! Θα πει κάποιος που τα έζησε όλα!!! Και θέλει να κάτσει σπιτάκι του, στην ηρεμία του σπιτιού του! Τι έγινε; Πως γίνεται να ρωτάς τι έγινε, εσύ που τα εζησες όλα στο έπακρο; Πολλά έγιναν, και άλλα τόσα δεν έγιναν, απο βλακεία τρίτων! Όχι δικιά μου, διότι εγώ πάντα ήξερα τι ήθελα, απλά για κακή μου τύχη, με <πέταξαν> σε λάθος δρόμο με λάθος ανθρώπους γύρω μου! Και φυσικά, όλα έγιναν επίτηδες! Κρίμα όμως, επειδή εγω έχω άλλη άποψη για το πως θέλω να ζήσω τη ζωή μου, και αυτή θα βγει στην επιφάνεια του χρόνου, πρώτα ο Θεός! Ο οποίος, σημειωτέων, ήταν ανέκαθεν πολύ καλός μαζί μου, δεδομένου, ότι με έχει σώσει απο πολλές κακοτοπιές! Όσο λοιπόν έχω το Θεό μέσα μου, και όσο Αυτός, είναι γύρω μου, δεν φοβάμαι τίποτα και κανέναν! Γιατί να φοβηθώ άλλωστε; Δεν έκανα κάτι το οποίο αξίζει την κατακραυγή του όλου συνόλου! Το αντίθετο! Θέλω λοιπόν, φίλε μου, να ζήσω, ότι δεν έζησα! Μόνο αυτό θέλω! Είτε είσαι εκεί, είτε όχι, εγώ αυτό θα κάνω απο δω και πέρα...Δε πα να φτιάξουν οι εχθροί μου δεκάδες fb; Για μένα σκουπίδια είναι! Δεν συμμετέχω! Εγώ έμαθα να κοιτάζω τους ανθρώπους κατάματα, και να λέω την αλήθεια εξ αρχής! Και σε όποιον αρέσω! Άλλωστε, δεν με ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων! Δικιά μου είναι η ζωή! Ρωτήστε όποιον θέλετε, όποιον δεν έχει ζήσει τη ζωή που θέλει, να σας πει, πως θα ήθελε να ζήσει! Και αν σας πει κανείς, ότι θέλει να είναι με αλυσίδες σε κλουβί, εμένα να με γράψετε! Νόμιζα, ειλκρινά νόμιζα προ ετών, ότι όταν θα έπιανα δουλειά, όλα θα άλλαζαν προς το καλύτερο! Τι αστείο! Λες και έβλεπα όνειρο που μετατράπηκε σε εφιάλτη! Τίποτα απο όσα ήθελα δεν πραγματοποιήθηκε! Γιατί άραγες; Γιατί δεν είχα δίπλα μου του σωστούς ανθρώπους να μου δώσουν ότι ήθελα! Αλλά ποτέ δεν είναι αργά για τίποτα! Έχω φτάσει στο σημείο, να ακούω διάφορα, και να είναι σα να μην ακούω τίποτα! Με άλλα λόγια, απο το ενα αυτί μπαίνουν, απο το άλλο βγαίνουν! Κοινώς; Αναισθησία! Ω, ναι! Επιτέλους, έγινα αναίσθητη σε κάποια πράγματα! Νόμιζα ότι δεν θα το κατάφερνα ποτέ! Όμως, συνέβη! Θα έπρεπε κάποιοι να αναρωτηθούν, γιατί! Θα τα πούμε όμως με αυτούς τους κάποιους, κάποτε...θα έρθει η ώρα...Μόνο που τότε, ορκίζομαι στη μάνα μου, θα με βλέπουν και θα με τρέμουν...Δεν μπορεί! Κάτι μου έκαναν! Έτσι;