Πριν πολλά χρόνια, όταν ήμουν μικρή, θυμάμαι απο τότε μου άρεσε να γράφω, ο παππούς μου, μου πήρε την πρώτη μου γραφομηχανή! Του έλεγα, ότι κουραζόμουν να γράφω με στυλό στο χαρτί, οπότε έπρεπε να βρεθεί μια λύση. Είτε να σταματήσω να γράφω, κάτι που δεν έγινε ποτέ, είτε να δοκιμάσω σε μια γραφομηχανή...Ήταν πολύ ωραία εμπειρία, και τη θυμάμαι με νοσταλγία, δεδομένου, ότι, εκείνα τα χρόνια, που δεν υπήρχε υπολογιστής, άρα και χάκερς, όλα μου τα έργα ήταν ασφαλή στο συρτάρι, μετά την τελειοποίηση του κάθε έργου μου...Πάντως, και σήμερα παρόλο που δεν έχουμε καμία ασφάλεια στο ίντερνετ, παρόλο που υπάρχει και η δίωξη ηλεκτορνικού εγκλήματος, πόσους να παρακολουθήσουν πλέον, δόξα το Θεό, υπάρχει ο ανιχνευτής ψεύδους, οπότε, όσοι χάσατε κάτι δικό σας, μπορείτε να κοιμάστε ήσυχοι, όποιος σας τα πήρε, θα τα επιστρέψει και με τόκο! Κλείνω παρένθεση, για να επιστρέψω στο αγαπημένο μου σημερινό θέμα, την αγαπημένη μου γραφομηχανούλα! Ήταν, ο θησαυρός μου, τότε! Έκανα καιρό να συνηθίσω τα πλήκτρα, τα οποία ήταν βαριά και ασήκωτα, όμως πολύ σύντομα με καθημερινή εξάσκηση, έγινα και η πρώτη δακτυλογράφος, και μάλιστα, ο παππούς μου, μου υπαγόρευε διάφορα, ώστε να πάρω τον <αέρα>, και να γίνομαι κάθε μέρα και καλύτερη! Ήθελα απο τότε να γίνω γραμματέας, κάτι που επίσης δεν έγινε ποτέ, αν και έμαθα τα πάντα σχετικά, και πριν ακόμα πάω σε σχολή, διότι ήμουν ανάμεσα σε αξιόλογους ανθρώπους οι οποίοι εργάζονταν σε γραφείο, ώστε να έχω πλήρη εικόνα της δουλειάς μιας γραμματέως! Τελικά, έγινα συγγραφέας, και ποιήτρια, συν την ερασιτεχνική δημοσιογραφία στην οποία έγραφα και γράφω εθελοντικά, ελπίζω στο μέλλον να πληρωθώ κιόλας, συν την εσκεμμένη παρουσία μου στο θέατρο μαζί με ηθοποιούς, λόγο λάθους τρίτων, τέλος πάντων, δεν είναι της παρούσης, είπαμε, εγω το διασκεδάζω, μεθαύριο κλαίνε! Λοιπόν! Έλεγα λοιπόν, για τη μεγάλη μου αγάπη την γραφομηχανούλα μου, η οποία υπήρξε υποστηρικτής των μεγάλων μου έργων! Ήταν το αλάνθαστο εργαλείο μου για την επιτυχία, η οποία δεν ήρθε ακόμα, αλλά θα έρθει! Και φτάνουμε στην εποχή που βγήκε ο υπολογιστής! Τι χαρά έκανα θυμάμαι, όταν τον πρωτοπήρα στα χέρια μου! Καμία σχέση με τη γραφομηχανή της οποίας τα πλήκτρα ήταν κουραστικά! Εκεί περνούσα λιγότερη ώρα γράφοντας, επειδή με διευκόλυνε η επαφή μου με τα πλήκτρα! Δεν ήξερα όμως, ότι θα μπορούσε κάποιος να τα πάρει απο το φάκελο μου, και να τα χρησιμοποιήσει για λάθος σκοπούς...Διότι ο φάκελος μου ήταν εντός του υπολογιστή, καθώς και διάφορα άλλα έγγραφα μου...Ορισμένα φυσικά, τα είχα δώσει σε εκδότες, ενώ άλλα, ήταν απλά στο στικάκι μου, ή στον υπολογιστή...Όσα κατόρθωσα να σώσω, μετά απο διακοπή ρεύματος, ή απο χάκερς, τα πέρασα σε στικάκι! Τα υπόλοιπα, αιωνία τους η μνήμη! Τέλος πάντων, η ουσία είναι η εξής, αγαπημένοι μου αναγνώστες...Στα παλιά τα χρόνια, όταν γράφαμε σε γραφομηχανή, τίποτα δεν χάναμε, και τίποτα δεν μας έκλεβαν! Είναι γεγονός! Τώρα, που υποτίθεται ότι έχουμε όλα τα μέσα για να σώσουμε σημαντικά έγγραφα, τα χάνουμε όλα, ή τα μισά, και ορισμένα δεν ανακτώνται ποτέ! Οπότε, ποιος ο λόγος να έχουμε υπολογιστές; Σκεφτείτε, πόσο σοβαρό είναι, όχι μόνο για ποίηση και λογοτεχνία, αλλά και για άλλα σημαντικά έγγραφα τα οποία έχουν να κάνουν με τη δουλειά μας, με το κράτος, με τις τράπεζες, δηλαδή με λογαριασμούς, και πάει λέγοντας! Δεν ξέρω ποιο είναι το χειρότερο, να γίνει διακοπή ρεύματος και να χάσεις ότι γράφεις ή ότι σου στέλνουν χωρίς ελπίδα ανάκτησης, ή να σου χακάρουν τον οποιονδήποτε λογαριασμό και να μην μπορείς να βρεις τα δεδομένα σου; Ειδού η απορία...Έχω πει πολλές φορές, διάφορες αλήθειες σχετικά με το ίντερνετ, αλλά δεν είναι το μόνο που μπορεί να συμβεί, εφόσον πουθενά δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ότι τα δικά σου πράγματα είναι ασφαλή...Οπότε, αναρωτιέμαι, ποιος ο λόγος να υπάρχει η διωξη, εφόσον σε πολλές περιπτώσεις είναι αδύνατον να βρουν τον ένοχο; Εγώ είμαι υπέρ της δίωξης μάλιστα τους έχω βοηθήσει κιόλας, θα μπορούσαν όμως να μου βρούν τα έγγραφα μου, και αυτούς που τα πήραν; Και τι γίνεται αν τα χάσεις με τη διακοπή ρεύματος όπως μου έχει συμβεί κάποιες φορές; Ειλικρινά, μέχρι σήμερα δεν έχω πάρει απάντηση στα ερωτήματα μου! Οπότε, συμπερασματικά το μόνο που μπορώ να πω είναι το εξής, όσον αφορά τα γραφόμενα σας...Καιρός να επιστρέψουμε στο παρελθόν και στη γραφομηχανή! Τουλάχιστον, στην περίπτωση της διακοπής ρεύματος, δεν θα χάσουμε άλλα σημαντικά έγγραφα! Αλλά και σε καμία άλλη περίπτωση! Όσον αφορά τα έγγραφα που μας κλέβουν, και τα προωθούν επίσης για λάθος σκοπούς σε λάθος άτομα, ευτυχώς και σε αυτή την περίπτωση υπάρχει λύση όπως είπα παραπάνω, αλλά γιατί να κάνουμε τόσο κόπο; Η σημερινή πονηριά ορισμένων ανθρώπων, δεν έχει όρια! Θα έλεγα, ότι η ζωή τους εξαρτάται απο αυτά που γράφω εγώ, ή και άλλοι σπουδαίοι συγγραφείς! Τι να πώ! Και το κακό ξέρετε ποιο είναι; Πιθανόν να έχει συμβεί και σε μένα, μετά απο όσα βιώνω εδω και καιρό με κάποιους εκεί έξω, μπορεί δηλαδή να γίνεται copy paste απο τα δικά μου γραφόμενα, στο όνομα κάποιου άλλου, και αντίστροφα, σε μένα! Ισως για αυτό να νομίζουν κάποιοι ότι έγινε κάτι, ενώ στην ουσία εγω δεν έχω ιδέα! Εγώ θα ήθελα να ρωτήσω αυτούς τους <ξύπνιους> που νομίζουν ότι θα κερδίσουν κάτι απο όλα αυτά, πιστεύουν ότι θα τη γλυτώσουν; Απλά, ρωτάω! Αν εγω γράφω κάτι καλό, αλλά μέχρι τώρα δεν το έχω δει πουθενά τυπωμένο, μήπως είναι, επειδή κάποιος άλλος τα έχει στο όνομα του; Και επειδή πολλά έχουν συμβεί όπως έχω πει, ίσως να νομίζουν κάποιοι ότι τους μιλάω στο σκουπίδι το fb, αλλά εγω δεν έχω fb, πως στο καλό θα το μάθω αν δεν μου το πουν; Αυτή την ερώτηση την έκανα και παλιότερα, αλλά απάντηση δεν πήρα! Και γιατί κάποιοι στη δουλειά, πιστεύουν τα λόγια τρίτων και όχι εμένα; Γραφομηχανούλα, και πάλι γραφομηχανούλα! Μου λείπει! Γιατί έζησα σπουδαία χρόνια, και δυστυχώς δεν θα τα ξαναβρώ ποτέ! Γιατί τότε, ήταν καλοί άνθρωποι με όλη την έννοια της λέξης...Γιατί, τότε, δεν είχαμε ανάγκη να <μπούμε> στο προφίλ του άλλου, να γίνουμε δηλαδή κάποιοι άλλοι, ενώ δεν είμαστε, τότε, η δικιά μου γενιά, είμασταν άξιοι άνθρωποι!!! Κάτι, το οποίο δυστυχώς, δεν το βλέπω πουθενά σήμερα...