Πως αλλιώς να ερμηνεύσω, ορισμένες περίεργες συμπεριφορές; Με τι κριτήρια ελαφρυντικά να τους απαλλάξω; Όταν όλοι ασχολούνται με κάποιον, αλλά με την κακή έννοια, όταν δεν τον αφήνουν να φτιάξει τη ζωή του, αυτό μου θυμίζει απελπισία απο μέρους τους...Απελπισμένοι άνθρωποι, οι οποίοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να επιβιώσουν, πολλές φορές χάνοντας την αξιοπρέπεια τους, κάνοντας αθέμητες πράξεις εις βάρος των άλλων...Εννοείται, ότι δεν ξεφεύγουν απο τους λογικούς, διότι, συνήθως, οι πράξεις τους δεν έχουν κανόνες ασφαλείας, οπότε πέφτουν στην ίδια τους την παγίδα...Πόσο απογοητευμένος όμως, να είναι κάποιος, ώστε να φτάσει στο σημείο να προσπαθεί να <ρίξει> τους άλλους για να ανέβει αυτός; Και πόσο οικονομικά ευκατάστατος να είναι εκείνος που τον παρακινεί να κάνει κάτι εις βάρος κάποιου, για να μη φανεί αυτός; Αλλά ο απελπισμένος, κάποτε, ότι και να κάνει, θα φτάσει ακόμα πιο χαμηλά...Γιατί, τίποτα δεν μένει κρυφό...Το θέμα είναι, ότι έχει πέσει στα δικά μου μάτια, οπότε, οτιδήποτε άλλο δεν υφίσταται...Η απελπισία λοιπόν, ενός κακόμοιρου ανθρώπου, μπορεί να τον φτάσει στην τρέλα...Μπορεί να κάνει πράγματα, τα οποία ελάχιστοι φαντάζονται, και αυτό, επειδή δεν πιστεύουν ότι ένας τέτοιος άνθρωπος θα έφτανε τόσο χαμηλά...Και όμως! συμβαίνει, τόσο με γνωστούς, όσο και με άγνωστους ανθρώπους γύρω μου...Θα έλεγα, ότι είναι κάτι, σαν μαζική τρέλα! Κάτι σαν, απεγνωσμένη προσπάθεια να κρατηθούν πριν το γκρεμό...Μα όλοι; Όλοι να περπατούν σε τεντωμένο σχοινί; Γιατί; Εντάξει, σίγουρα έχω εχθρούς οι οποίοι με υποσκάπτουν, οι άλλοι όμως, πίσω απο αυτούς, τι όφελος έχουν απο μένα; Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ, είναι η απελπισία για επιβίωση...Ορισμένοι όμως, δεν μου φαίνονται απελπισμένοι! Το αντίθετο! Όμως, ακολουθούν τους λάθος κανόνες, λάθος ανθρώπων...Περίεργο μου φαίνεται...Γιατί ένας άνθρωπος ο οποίος δεν με ξέρει, να θέλει το κακό μου; Ή το κακό των άλλων; Και γιατί να συμμετέχει σε αυτή τη μαζική τρέλα που λέγεται <κινητό>, <ίντερνετ>,, και γενική προώθηση κλήσεων, επαφών, μηνυμάτων; Αν πληρώνονται τόσο καλά, γιατί τόση απελπισία για το παρακάτω; Εννοώ, το θέμα είναι, πως ότι και να κάνουν εις βάρος μου, εγω δεν αλλάζω γνώμη για κάποιους ανθρώπους...Ο κόσμος να χαλάσει, αυτό, αποκλείεται...Εγώ στη θέση τους, δεν θα πήγαινα τόσο μακριά, να πέσω περισσότερο στα μάτια κάποιου...Γιατί τελικά, δεν έχει σημασία τι θα κερδίσει αυτός που τα κάνει αυτά, αλλά τι θέση θα έχει αργότερα στην καρδιά μου! Μηδενική, προφανώς, γιατί εκεί καταλήγει η οποιαδήποτε πράξη του...Και το θέμα δεν είναι απλά, ότι, αυτός ο κάποιος που κρύβεται πίσω απο όλα αυτά, νομίζει ότι δεν τον ξέρω...Αλλά, ότι, το σαράκι θα του τρώει τα σωθικά, μέχρι το θάνατο του...Πως θα ζήσει καλά, ένας τέτοιος άνθρωπος; Όταν μια ζωή θα σέρνεται πίσω απο ανομίες; Εμένα δεν με νοιάζει, το αποτέλεσμα το ξέρω, οι άλλοι όμως; Έχουν σκεφτεί, τι, κάνουν; Και το κυριότερο την κατάληξη τους; Διότι, όπως είπα, ένας απελπισμένος άνθρωπος, μπορεί να φτάσει πολύ μακρυά, προκειμένου να κερδίσει κάτι...Όμως, εκτός του ότι, ότι και αν κερδίσει δεν θα του ανήκει, θα τον ρίξει ακόμα πιο χαμηλά μακροπρόθεσμα...Και μετά; Πιο το όφελος; Πως θα καταφέρει να βγει στην επιφάνεια αλώβητος; Όταν λοιπόν, κάποιος, κάνει κάτι εις βάρος μου, καλό θα ήταν να σκεφτεί και τις συνέπειες...Δεν το λέω εγώ...Τα στατιστικά...Βλέπω πολύ τρέλα γύρω μου...Αλλά μπορώ να <δω> και τις συνέπειες...