Σε κοιτάζω και χάνομαι στο καστανό των ματιών σου

και νιώθω ότι ποτέ δεν πέρασαν τα χρόνια,

και όταν γεύομαι τη γλύκα των χειλιών σου

είμαστε στο σκάκι, τα πιο όμορφα πιόνια...

Σε θαυμάζω απεριόριστα χωρίς τι και πως

γιατί κέρδισες τα πάντα με το σπαθί σου,

και ξεκίνησε ο δικός μας χορός

με το βάλς που μπήκα στη ζωή σου...

Τι ώρα είναι αγάπη μου, ρωτάς

με τα μάτια στραμένα σε μένα,

σταμάτησαν οι δείχτες, μη ζητάς

να μετράω τα λεπτά ενα ένα...

Τι ώρα είναι, αγάπη μου, ρωτάς

και η αγκαλιά σου με γεμίζει αγάπη,

μείνε ήσυχος, εσύ δεν μου χρωστάς

ήρθες, και έχω δίπλα μου, αυτό το κάτι...

Γλυκιές αναμνήσεις ξεφυλλίζουμε μαζί

στης παλιάς μας ζωής το βιβλίο,

ποτέ δεν ήσουν υπόθεση απλή

μα το μονάκριβο, δικό μου βραβείο...

Ένας άνθρωπος σαν και σένα ζητά

μια γυναίκα όμοια του,

ποιος θα το΄λεγε πως η μοίρα κρατά

τα αρχικά του ονόματος μου στα κλειδιά του...

Τι ώρα είναι αγάπη μου, ρωτάς

και σε φιλώ με μια ανάσα, και πάλι,

στο παιχνίδι της αγάπης νικάς

και ας έτρεξες για μένα, σε ράλι!

Τι ώρα είναι, αγάπη μου ρωτάς

μα απάντηση δεν πρόκειται να δώσω,

όσο μέσα στην καρδιά σου με φυλάς

τα λεπτά απο την ώρα θα σκοτώσω...