Περιπλανιέμαι.

Πότε με γυμνά χέρια μάχομαι εξολπισμένους αντιπάλους.

Πότε κρύβομαι και μελετάω τον εχθρό από απόσταση.

Ενώ δίνω μάχη με τον εαυτό μου να κερδίσω κάστρα χαμένης αυτοπεποίθησης.

Λύκος.Έτσι χαρακτηρίστηκα από το δάσκαλο πολεμικών τεχνών.

Σωστά.

Έτσι λειτουργώ και στη ζωή.Ότι φάνηκε στο ρινγκ ήταν μια μικρογραφία της ζωής μου.

Η μάχη.Η αξία της νίκης.Το νόημα της ήττας.Τα παράσημα μάχης,τα τραύματα.

Τα δικά μου και του αντιπάλου.

Σήμερα απογοητεύτηκα που το πρόβατο δεν έπεσε στην παγίδα μου.

Διψούσα για τη σάρκα του.

Όμως το θύμα έμεινε σε απόσταση ασφαλείας.

Έλα ξανά.Ο λύκος θα περιμένει να σε φάει...υπομονετικά...σαν ένα άλλος τζέντλμαν μες την παγωνιά...προικισμένος με υπομονή...κι αιμοβόρρος...