Άσχημος ύπνος.

Φαγούρα στο σώμα.

Σκέφτομαι τις ήττες μου.

Πάντα δευτερος.

Μια απο τις κορυφές της πλαστής ετερόφωτης αυτοεκτίμησής μου πρόσφατα χτυπήθηκε.

Την είχε ταπεινώσει βάναυσα κάποτε ένας άσχημος καραφλός μάγος.

Στο σήμερα διαπίστωσα πως ακόμη πονάει η ταπείνωση απ όπου κι αν έρχεται.

Το βράδυ μένω μόνος με τα δαιμόνιά μου.

Με τυρρανούν.Με καψαλίζουν.

"Για ένα πήδημα θα την είχε"...την δική σου κορυφή...την έχει ξαναπατήσει...ήταν ο κανόνας του.

Βαθειά πληγή.Φαίνεται να μην έχει διέξοδο.

Φύγε κακέ δαίμονα που μου τρυπάς την ψυχή.

Έλα άγγελε να μου δώσεις δύναμη στα κόκκαλα της ψυχής να ξαναχτίσω τον εαυτό μου....

Οι πληγές θέλουν χρόνο όμως να κλείσουν.

Να ρθει η ηρεμία και η συμφιλίωση του επαναστατημένου πληγωμένου εγωισμού με μια εναλλακτική πραγματικότητα.

Την άποψη μιας γυναίκας που υπερααπιζόταν το αίμα της και γι αυτό προτίμησε να χύσει το ξένο το δικό σου.

Είναι κατανοητό και απόλυτα συγχωρήσιμο.

Πάμε παρακάτω.Πιο πληγωμένοι μα πιο δυνατοί.

Ακόμη περισσότερο κόκκινο στα μάτια μου...