Παρατήρησα πόσο διαφιρετικά είναι τα κίνητρα του κόσμου που επισκέπτεται ένα bar

Οι περισσότεροι χορεύουν ξέγνοιαστοι χαμογελούν γλεντοκοπούν με την παρέα τους

Τα κίνητρά τους είναι η απόλαυση που παίρνουν απο το χορό και τη μουσική.

Φυσικά η μοιρασιά με την παρέα η το φλερτ τους μαγική.

Κάποιοι απομονωμένοι κοιτάζουν με ένα βλέμμα απλανές και μια μπύρα στο χέρι.

Δείχνουν προβληματισμένοι.Προφανώς ο χορός δεν τους ανατείνει το ήθος.

Τί τρέχει μ αυτούς;θα αναρρωτηθεί κάποιος

Οι πιθανές απαντήσεις πολλες..

Εμένα ποτέ δε μου άρεσε πολύ ο χορός.Ούτε ιδιαίτερα τα ποτά.

Απλά συμφιλιώθηκα με την ιδέα τους.

Κάθε επίσκεψή μου σε εκείνα τα μέρη είναι ένα ταξίδι στην εφηβεία μου.

Στην απόγνωση της μη επιβεβαίωσης του εγώ μου.Στη μη ικανοποίηση του γενετήσιου ενστίκτου μου.

Πάντα θυμάμαι πως η επίσκεψή μου σε ένα club από ένα σημείο και μετά.έμοιαζε με αγώνα ήττας στο kick boxing..

Μόνο που τα χτυπήματα ήταν ψυχικά.Οι γροθιές δεν έβρισκαν σαγόνι και στομάχι αλλά στην αυτοεκτίμησή μου.

Ακόμη θυμάμαι τις αναστολές μου ως μέγγαινα να σφίγγουν και να σφίγγουν την καρδιά μου.

Η αρνητική απάντηση μιας κοπέλας να χορέψουμε.Χτύπημα 1.

Η θετική απάντηση σε κάποιον άλλον.Χτύπημα 2.

Η μουσική να παίζει δυνατή,το πλήθος να εκστασιάζεται.

Γενναίος μαχητής να ξαναμπαίνω στη μάχη.Κι ας έχω ήδη λίγο ραγίσει.

Άλλος στόχος.Ευγενέστατο κορίτσι.Μου χαρίζει 2 στροφές.Τις κάνω άτσαλα.Βλέπεις δεν χορεύω καλά.Απλά έχω εκστασιαστεί απο την παρτενερ μου.

Η κοπέλα με.εγκαταλείπει.Συνεχίζει να μοιράζει παντού ευγένεια.

Στο τέλος.ένα όμορφο παληκάρι καταπληκτικός χορευτής και μες την τρέλα την κερδίζει.Χτύπημα 3.

Εμφανώς αιμορραγώ.Υποφέρω.Κάνω ένα διάλειμμα να τα βρω με τον εαυτό μου.

Ο κόσμος γύρω μου άψυχα σώματα απρόσωπα.Που απλά τρελαίνονται με τους ρυθμούς των beats.

Όχι δεν θα τα παρατήσω.Όπως στον αγώνα του κικ.Θα μαχηθώ μέχρι νοκ άουτ.

Βλέπω μια κοπέλα έξαλλα ντυμένη.Διαφανες παντελονι το στιγκακι της τοσο εμφανες σαν να μη φοραγε τιποτα.Απο πανω ενα κοντο μπλουζακι που σε καποιες ποζες αποκαλυπτε ολοκληρο το στηθος της.

Ο νεος μου στοχος.Η προετοιμασια.Η προσέγγιση.Καλή ομαλή αλλά ρηχή.Δεν οδηγούσε πουθενά.

Η γενετήσια διέγερση ψηλά,η διάθεση για διάλογο χαμηλή.Βιασύνη.Κακή ακουστική.Ε μα στο club δεν πας για κουβέντα.Πας για χορό και ποτάκι.

Η εξέλιξη της γνωριμίας έπεσε σε τοίχο.

Η απορία μου "αφού δεν επιζητάς χύμα προσέγγιση γιατί ντύνεσαι τόσο προκλητικά?"

Την απάντηση την έδωσα μόνος μου.Όχι για μένα.Για κάποιον που της αρέσει.Ακόμη και οι ξεκωλιάρες έχουν δικαίωμα επιλογής.

Η βραδιά με βρίσκει έξω απο το μαγαζι σχεδόν νοκ αουτ.

Σπασμένο ηθικό σε χίλια κομμάτια.

Η πικρή γεύση της Μυθος συνδυάζεται με.την απο μακρια πλεον όραση του μαγαζιού.

Σκιές να χορεύον να ουρλιάζουν.Μωβ και κόκκινα φώτα να δημιουργούν μια παράξενη νυκτερινή οπτασία.

Ένα πάρτυ ζωής στο οποίο ποτέ δεν συμμετείχα.

Ένα τραυματικό ταξίδι στην εφηβεία.

Τίποτα δεν άλλαξε παρά τις ατελείωτες ευκαιρίες συζητήσεις αναθεωρήσεις απόψεων κτλ.

Αυτή είναι η ζωή που δεν έζησα.

Σκέφτηκα.

Κι αποχώρησα κουτσαίνοντας.Με.πατερίτσες την φιλοσοφικη μου διαθεση.

Τότε παλιά είχα καταφύγιο τα βιβλία και τις εξισώσεις.Γιατί αυτή εδω η εξισωση αυτος εδω ο γριφος ηταν αλυτος και τρομακτικος.

Τωρα δεν εχω τιποτα.

Καμμια δικαιολογια.Η θα ζησω οσο μου εμεινε η θα παραιτηθω.

Η θα λυσω το γριφο η θα μεινω αιωνια φυλακη...