Καθώς οδηγούσα στην κίνηση για την επιστροφή από τη συνάντηση..

Θλιμμένες μελωδίες στο ραδιόφωνο...συννεφιασμένα FM

Είναι η ζωή έτσι.Γεμάτη όμορφα και άσχημα.Χαρά και πόνο.

Η θεραπεία είναι ένα πικρό φαρμάκι για δύο...η αραίωση...

Γιατρεύονται 2 ψυχές.όμως και η μια ας μη το ξέρει ακόμη.

Μόνο αυτό με παρηγορεί.

Θα διασχίσω ξανά το μονοπάτι...μόνο που αυτή τη φορά κουβαλάω κι εσένα μαζί...να σε περάσω απέναντι...εκεί που θα σαι ελεύθερη κι ευτυχισμένη...όχι εξαρτημένη και πληγωμένη..

Παρ όλα αυτά δεν είμαι από σίδερο...δακρυσμένες νότες βρέχουν τα ζεστά με αγάπη μάγουλά μου..