Αχ αυτά τα πάθη τι σε ωθούν να κάνεις.

Η αναζήτηση προς ηδονή σε βάζει σε μπελάδες.

Αγνοείς ήθη.Ταλαιπωρείσαι μπαίνοντας σε διαδικασίες χρονοβόρες και ψυχοφθόρες:

Μια διάλεξη στο πανεπιστήμιο κρατάει 45 λεπτά.

Μια γυναίκα θέλει τα δύο ραντεβού της κατά μέσο όρο για να οδηγηθείς μαζί της στο σεξ.

Λέω κατά μέσο όρο γιατί κάποιες θα δωθούν στο πρώτο άλλες πάλι στο τρίτο ραντεβού και πιο σπάνια στο 4ο,5ο κτλ.

2 ραντεβού επί 3 ώρες περίπου το καθένα ίσον 6 ώρες.

Γεμάτες κινητοποίηση του νου,έξυπνες συζητήσεις,γρήγορο φιλτράρισμα τι πρέπει να πω και τι όχι,"μάζεμα" κάποιας "πατάτας",κινητοποίηση θάρρους για την πρώτη προσέγγιση(φιλί,χάδι).

Κοινώς το μυαλό σου για αυτές τις 6 ώρες θα πρέπει να δουλεύει στο...150%!

Από ένα σημείο και μετά η διαδικασία γίνεται ευκολότερη.

Καθιερώνονται κλισε ατακες,χτίζονται στρατηγικές,ψυχολογούνται γκομενάκια αναλόγως του προφιλ τους.

Έτσι ίσως γλυτώνεται πολύτιμος χρόνος και ξοδεύεται πιο ωφέλιμα.

Είναι χάρισμα να καταλάβεις από νωρίς ποιά γνωριμία είναι χάσιμο χρόνου ως προς.το σκοπό σου.

Όπως και να έχει όμως,διαπίστωσα πως η κύρια δύναμη που με ωθεί να συναναστρέφομαι γυναίκες είναι ο οίστρος προς σεξουαλική τέρψη και απόλαυση.

Όχι η εγκεφαλική επικοινωνία.Ούτε η ανάγκη για κοινωνικοποίηση.

Κοινώς,θεωρώ παραπροιόντα γυναίκες που στη ζωή μου δεν έχουν ρόλο ερωτικό:

Βεβαίως σε κάθε κανόνα υπάρχουν εξαιρέσεις και τίποτα δεν είναι απόλυτο.

Απλές σκέψεις μου ως προς τη δυσάρεστη αναγκαιότητα της καθόδου μου από τα χιονισμένα βουνά της υπέροχης μοναξιάς μου στο "χωριό" των ανθρώπων ,ως άλλος "λύκος"που πρέπει ανά περιόδους να τραφεί με κόκκινη ζουμερή γευστικότατη σάρκα...