...με ήχους πουλιών και οσμή καλοκαιρινών σχολικών διακοπών...

αίσθηση ανεμελιάς...

Πώς ξεφορτώθηκα-λέει- απ τις πλάτες μου το βραχνά της ιστορίας και των φιλολογικών και είμαι έτοιμος για τσάρκες με τους φίλους μου στην πόλη ή για δροσερές βουτιές στη θάλασσα...

Καιρό είχα να ξυπνήσω έτσι και να κοιμηθώ ήσυχα...

Όχι δεν άλλαξε κάτι τρομερό στη ζωή μου.

Τα ίδια με πριν είναι...

Απλά...έμαθα ότι θα ζήσω...και είναι σαν να μου έκαναν το καλύτερο δώρο...

Ακόμη και ο καπνός του θυμού και της αγανάκτησης μετά από τον τσακωμό και τη ρήξη των σχέσεων με τον καλύτερό μου φίλο,δεν ήταν ικανός να με κλονήσει.

Ο καπνός του θυμού έγινε μπάφος για χελιδόνια που ταξίδεψαν μακριά.

Κι ο Dj του ακουστικού μου φλοιού με το που άνοιξα τα μάτια μου έπαιζε