Τί είναι χειρότερο από το να έχεις όνειρα και να αποτυγχάνεις να τα προσεγγίσεις?

Να περιβάλλει τα όνειρα αυτά ομίχλη...

Να τα πνίγει μέσα της τόσο έντονα σα να τα εξαφανίζει

Το όμορφο Ωδείο δεν είναι και τόσο ωραίο τελικά

Τα χαμόγελα δεν κρύβουν ζεστασιά,αλλά είναι διακοσμητικά.

Όχι δε θα αφήσω μια μικρή ομίχλη να με κάνει να πιστέψω πως δεν υπάρχουν πια.

Από την άλλη η επιδημία του κορωνοιού θερίζει εκεί έξω.

Με σώζει η αντικοινωνικότητά μου,με καίνε οι εθισμοί μου...

Πρέπει να τους ελαττώσω στο ελάχιστο.Ήδη το έχω κάνει.

Πάντως αυτό που μου αρέσει είναι να βλέπω σχεδόν άδεια καφέ και δρόμους

Δε μου λείπει καθόλου η άθλια κοσμοσυρροή απαίσιων ανθρωποειδών που τη φωνή τους τη βάφτιζαν αυθορμητισμό και την άποψή τους δήλωση ελευθερίας.

Παράξενο απόγευμα γιατί είναι κενό συναισθημάτων.

Κι εδώ που έγραψα,το έκανα για να μην πιάσει αράχνες το Blog

Να μην ξεχνιόμαστε να κρατάμε ζωντανές τις παλιές καλές συνήθειες.