Καλησπέρα. Στο προηγούμενο post μου: "Χωρίς τίτλο" είχα αναρωτηθεί πως θα κυλούσε ο Μάης και μου προτείνατε διάφορες λύσεις. Άλλες ακολούθησα και άλλες όχι. Πλησιάζει το τέλος του Μάη και οι δουλειές του σπιτιού τελείωσαν επιτυχώς χθες (Παρασκευή). Τώρα που έχω λίγο ελεύθερο χρόνο, αποφάσισα να ασχοληθώ με τον υπολογιστή μου, το καλό εχθρό μου.  Η ενασχόληση μαζί του μου παίρνει αρκετή ενέργεια και ευτυχώς που αύριο (Κυριακή) θα βγώ για καφεδάκι με μια φίλη. Ο υπολογιστής, στα απογεύματα της τελευταίας εβδομάδας, μου κράτησε παρέα, αλλά μου έσπασε τα νεύρα μαζί με τον τεχνικό, που φώναξα να με βηθήσει. Το στικάκι και η μονάδα εξωτερικού δίσκου, που  αγόρασα, κάνουν δουλειά. Όμως, τη κάνουν αργά. Ο υπολογιστής γερνάει και η δουλειά δέκα χρόνων πάει σαν τον κάβουρα όσον αφορά την αποθήκευση και την ανάκτηση των αρχείων. Πριν τρία χρόνια είχαν χαθεί αρχεία από ιό και την ασχετοσύνη μου σε ορισμένα θέματα χειρισμού. Εν τω μεταξύ η τεχνολογία προχωράει γοργά και δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να αγοράσω ένα καινούργιο υπολογιστή. Θα βολευτώ με το "γεράκο" μου! Ευτυχώς, που μπορώ να βοηθώ δύο γυναίκες, που βρίσκονται σε χειρότερη θέση από μένα. Μην το πάρετε ότι κακομοιριάζω ή ως κομπασμό. Σιγά-σιγά γίνεται η αγουρίδα μέλι, λέει ο σοφός λαός μας. Με αυτή τη παροιμία παίρνω κουράγιο και συνεχίζω να ζω μέχρις ότου παρουσιαστεί κανένα "μανιτάρι" (=δυσκολία). Αλλά και πάλι τη δυσκολία την αντιμετωπίζεις με ψυχραιμία, χιούμορ και με μεγάλο στομάχι. Έχω βγεί εκτός θέματος, αλλά ο υπολογιστής είναι μηχάνημα και δεν γνωρίζει ότι ο Μάης είναι μήνας της άνοιξης, η οποία είναι εποχή μεταβατική από το χειμώνα στο καλοκαιράκι.