Η αίθουσα που κάποτε φιλοξενούσε ζωή και χρώμα είναι εδώ και χρόνια σφραγισμένη με επιγραφές από γκράφιτι και σκόνη.

Σημάδια εμφανούς εγκατάλειψης.

Ξεκίνησα ως μαθητής να πηγαίνω για τα βιντεοπαιχνίδια τους.

Εκεί,λίγο πριν τις πανελλήνιες είχα λοιώσει το SEGA RALLY CHAMPIONSHIP...το χα τερματίσει άπειρες φορές!

Αλλά και το street fighter II και όλες τις επανεκδόσεις του...

Λιγότερο το mortal kombat...

Κάποια στιγμή ως φοιτητής ξεκίνησα και το μπιλιάρδο...όχι ότι διακρίθηκα ποτέ,αλλά ήταν μια συντροφιά ώρες ώρες...

Θυμάμαι ανέβαινες τη σκάλα δεξιά και βρισκόσουν σε μια αίθουσα με juke box και ίσως 6 πλατφόρμες με καταπράσινη τσόχα...

Στις μοναχικές μου βόλτες αργότερα τμήμα της περιπλάνησής μου στην πόλη ήταν και η στάση εκεί,να παίξω λίγο μπιλιάρδο.

Έστηνα τις μπάλες μόνος μου και βάραγα τη μια μετά την άλλη.Παρίστανα και τον αντίπαλό μου.

Μια παρτίδα στην οποία πάντα νικούσα και έχανα ταυτόχρονα.

Έτσι ήταν σε ισορροπία και η χαρά μου με τη θλίψη.

Κάποιες φορές μπορεί να βρισκόταν κανείς περαστικός και να παίζαμε έτσι ένα δυό σπασίματα για το κέφι μας.

Είχα παραγγείλει και μια δροσερή Coca cola να μου κάνει συντροφιά..

Ανατριχιάζω που το γράφω,αλλά εν έτει 2012 υπήρχε στο ισόγειο ακόμη το coin op μηχάνημα του sega  rally championship...

Γερασμένοι και οι δυό όμως που να παίξουμε ξανά τις ματσάρες των 90s?

Ο λεβιές του ξεχαρβαλωμένος δεν έπαιρνε καν την τελευταία ταχύτητα και τα δικά μου αντανακλαστικά σκουριασμένα...

Το ότι ακούμπισα όμως τα δάχτυλά μου πάνω στα νεανικά μου δακτυλικά αποτυπώματα ήταν μεγάλη συγκίνηση...

Αυτές ήταν οι σκέψεις μου καθώς πέρασα σήμερα πεζός έξω από το εγκαταλελειμένο πλεον ερείπιο της οδού Σολωμού...

Ποιός ξέρει ποιά θα είναι η τύχη του στο μέλλον και αν αυτό που θα χτιστεί εκεί θα θυμίζει το ένδοξο παρελθόν του...

''Είναι φυσιολογικό'' σκέφτηκα σε μια προσπάθεια να παρηγορήσω λίγο τον εαυτό μου για να ξεφύγω από τη θλίψη της στιγμής...

''Πόσοι άνθρωποι πριν από μένα θα συγκινήθηκαν από παρόμοιες σκέψεις...από την αναπόληση κάποιου μέρους,που μόνο ως ανάμνηση υπάρχει στο παρών...'' έκλεισα τη σκέψη μου και συνέχισα τη βόλτα μου στα σοκάκια με τα φαντάσματα...