1995:τότε ήταν που ο DJ Bobo τραγουδούσε "there s a party"...

Ένας φίλος μου από το φροντιστήριο,μου μαθε το δρόμο με τους αγγελικούς διαβόλους...

Την οδό Φυλής...

Πως αλλοιώς  να σβήναμε την καύλα μας όταν βλέπαμε την κωλάρα της φιλολόγου μας να φεγγίζει μέσα από το διαφανές μάξι φόρεμά της ενώ ένα προκλητικότατο μαύρο στρινγκ τη χώριζε σε δύο πρόστυχα κωλομέρια;

Ακόμη θυμάμαι τη διαδρομή:Σπυρίδωνος Τρικούπη μέχρι να στρίψουμε αριστερά στη Δεληγιάννη...

Κατήφορος προς την Ηπείρου αφού προσπερνούσαμε το Μουσείο στο αριστερό μας χέρι...

Κι αφού αφήναμε πίσω μας Πατησίων,3ης Σεπτεμβρίου και Αριστοτέλους,κόβαμε δεξία...

Στην αρχή της η Φυλής έμοιαζε με άλλη μια οδό του κέντρου της Αθήνας...

Όταν όμως πέρναγες τις πύλες της Ιουλιανού...ένας άλλος κόσμος ξεδιπλωνόταν μπροστά στα ματια σου...

Ένας δρόμος γεμάτος πορτούλες που είχαν στην είσοδό τους ένα λευκό φως...

Σε πολύ λίγες ήταν κόκκινο...

Ξεκινήσαμε την μπουρδελότσαρκά μας...

Η πόρτα άνοιγε κι έκανε ένα μεταλλικό θόρυβο από τα κρεμάμενα κουδουνάκια που είχε ώστε να ειδοποιείται η κυρία του σπιτιού για την άφιξη πελατών

Καθόμασταν στο φθαρμένο ετοιμόρροπο δερμάτινο καναπέ στο παλιακό σαλόνι και χαζεύαμε μέσα από το ερυθρό ημίφως τις ντισκομπάλες και τις αφίσες με τα εξώφυλλα εξωτικών κοριτσιών...

Από το στέρεο τα χιτ της εποχής στόλιζαν την ατμόσφαιρα..

Κάποια στιγμή,μια πόρτα άνοιγε κι ήχος τακουνιών έσπαγε την ηχητική ρουτίνα...

Σε λίγο ξεπρόβαλλε μια εντυπωσιακή κοπέλα με εσώρουχα ενώ η κυρία του σπιτιού,η τσατσά ανακοίνωνε το πρόγραμμα της κοπέλας...

"Αυτό είναι το αστεράκι...πιτσιρίκα γάλακτος...τσιμπουκάκι,πισοκολλητό,ελεύθερα πιασίματα..."

Αυτό ήταν...ένοιωσα ερωτευμένος...όχι με τη γυναίκα...αλλά με την σκοτεινή γεμάτη λάγνα πάθη ατμόσφαιρα...

Μ αυτή τη μυρωδιά τσιγαρίλας ανακατεμένη με το άρωμα χλωρίνης την οποία χρησιμοποιούσε η τσατσά για να σφουγγαρίζει το πάτωμα από τις ακαθαρσίες του σώματος των περαστικών...σε συνδυασμό με το ιδιαίτερο ημίφως του χώρου,το οποίο πρόσδιδε απαστράπτουσα φωσφορίζουσα λάμψη σε ότι ήταν ανοιχτόχρωμο...τέτοια ήταν και τα λευκά εσώρουχα της πόρνης,η λάμψη των οποίων τη μεταμόρφωνε σε φωτεινή μα ''υποχθόνια'' ''σκοτεινή'' νεράιδα του υποκόσμου...

Το κορίτσι...πανέμορφο...αγγελικό στο πρόσωπο...διαβολικό στο σώμα...

Και με τρία μόλις χιλιάρικα(δραχμές)μπορούσες να κάνεις σεξ μαζί της και έπειτα αυτή ω!!εκ του θαύματος να εξαφανιζόταν και να σε άφηνε μόνο να απολαύσεις την ανακούφιση της εκτόνωσης των Διονυσιακών σου ορμών...

Μετά μπορούσες να πας με άλλη ιερόδουλο ή και να καλέσεις στο δωμάτιο δυό μαζί...

Ύστερα από μερικές μέρες γάμησα για πρώτη μου φορά εκεί...στα μπουρδέλα της οδού Φυλής...

Αφού πρώτα έκανα αυτή την αναγνωριστική βόλτα γνωριμίας...

Άγχος,φόβος για το άγνωστο μα και ίντριγκα είχαν πλημμυρίσει την εφηβική μου ψυχούλα που πάσχιζε να αποτινάξει αναστολές και κοινωνικές επιταγές ''καθωσπρεπισμού''...

Η ιδέα του σεξ επί πληρωμή με μια τελείως άγνωστη γυναίκα ήταν άκρως ελκυστική...

Μετά από δύο χρόνια έκανα έρωτα με κανονική κοπέλα...

Ήταν ωραίο,μα δεν ήταν τόσο μαγικό όσο το γαμήσι στα πορνεία...

Μετά από ένα χρόνο αποχής ξεκίνησα πάλι να τα επισκέπτομαι

Κι ας είχα κοπέλα.

Και μετά και άλλη κοπέλα.Κι άλλη.Κι άλλη 

Καμμιά τους όμως δεν είχε αυτό το πρόστυχο...το βρώμικο...το σκοτεινό...

Όλες ήθελαν ένα φλερτ πριν πέσουν στο κρεβάτι μαζί μου

Μια επικοινωνία...να διεγερθούν εγκεφαλικά...δε σε άφηναν να απολαύσεις τη λάγνα σάρκα τους...μα σου πέταγαν στο πιάτο το σάπιο πνεύμα τους...

Κι αν τις εγκατέλειπες αμέσως μετά το σεξ...παρεξηγιόνταν...ήθελαν να ναι ξεχωριστές...το επίκεντρο της προσοχής σου...

Άσε το άλλο...όλες αρνητικές(πλην λίγων εξαιρέσεων)στην ιδέα να φέρουν μια φίλη για σεξ...

Αχ αυτός ο δρόμος με τα φωτάκια...λες και τ αστέρια έπεσαν στη γη...μαζί με τα αγέραστα παλαιά κτήρια...

Με τα δέντρα του τα αιώνια...

Με την ίδια αίσθηση όταν η πόρτα τους άνοιγε μπροστά σου...

Και τον DJ Bobo ακόμη να τραγουδά..."there s a party"....