Μεσοβδόμαδα βρέθηκα για δουλειά στην ''Νύφη του Βορρά'' όπως συνηθίζουν να λένε την πολυτραγουδισμένη Θεσσαλονίκη...

Το ταξίδι με το αεροπλάνο εξωπραγματικά σύντομο.Για πότε βρεθήκαμε πάνω από τις Σποράδες,για πότε ο Όλυμπος με τις χιονισμένες βουνοκορυφές του μας χαιρέτησε...

Μέχρι να το σκεφτώ είχαμε προσγειωθεί στο ''Μακεδονία''

Νοίκιασα ένα μικρό αμαξάκι και βουρ για το ξενοδοχείο στη Βασιλίσσης Όλγας...

Μια από τις παράλληλες μεγάλες λεωφόρους της Θεσσαλονίκης...

Είχε καλό καιρό κι ένα ευγενικό σα χάδι ψύχος.

Έκανα check in στο δωμάτιο πήγα και στη δουλειά μου εκεί...

Το απόγευμα είχε βόλτα στη λεωφόρο Βασιλίσσης Όλγας με τα όμορφα παλαιά αρχοντικά της κτίσματα να ξεφυτρώνουν που και που μέσα στην πόλη.

Μου έκανε εντύπωση πόσο αραιά τοποθετημένα ήταν τα κτίσματα στην περιοχή.Άνοιγε το μάτι σου καθώς χάζευες τα μαγαζιά.

Το βραδάκι βόλτα στη Λεωφόρο Νίκης με το Λευκό τον Πύργο να φωσφορίζει μαγικά 

Ήπια τη μπυρίτσα μου σε ένα ήσυχο μαγαζάκι εκεί,ενώ σκεφτόμουν κοιτώντας προς τη θάλασσα...πως απέναντι αλλα πολλά χιλιόμετρα μακριά βρίσκεται η όχθη της αγαπημένης μου Μεγαλόνησου..

Την άλλη μέρα βασιλικό πρωινό και μετά σιγά σιγά ετοιμασίες για την αποχώρηση το απόγευμα της ίδιας μέρας.

Λίγο πριν πετάξω πίσω στην Αθήνα,απόλαυσα τον καφέ μου στο αεροδρόμιο χαζεύοντας το ηλιοβασίλεμμα.

Όταν γύρισα στην αγκαλιά της φιλόξενης και γνώριμης για μένα πόλης,η ''φτωχομάνα όμορφη'' συμπρωτεύουσα μου είχε αφήσει μια γλυκιά ανάμνηση και μια σκέψη...''μάταια να ψάχνω το στρατί που πάει για το Ντεπώ...''