Λευκό τοπίο τριγύρω.

Για λίγες μέρες μια προσωρινή μικρή Σιβηρία.

Ζωή στο μικρόκοσμο του σπιτιού παρέα με τζάκι και σόμπες.

Εγκλεισμός στις σκέψεις και τους φόβους.

Αναζήτηση προσωρινών μικρών απολαύσεων όπως ο σπιτικός απογευματινός καφές,οι οικογενειακές ιστορίες και ταινία το βράδυ μαζί με μπυρίτσα.

Το ουίσκυ ενώ ζεσταίνει λένε,με αρρωσταίνει πλεον...δεν ξέρω γιατί.Ούτε ένα ποτήρι δεν αντέχω και με κάνει να αισθάνομαι βαρύς 

Κάποια πρωινά βγήκα να περπατήσω λίγο στο χιονισμένο δρόμο.Καλά ήταν άνοιγε το μάτι σου και έβλεπες την χαρούμενη πλευρά της τρέχουσας πραγματικότητας.

Σήμερα το χιόνι έχει ξεκινήσει να λοιώνει και ν ανοίγουν οι δρόμοι.

Καιρός ήταν.

Ο χρόνος που περνά δίνει χώρο για τις αλλαγές.

Ο χιονιάς όπως όλα στη ζωή ήρθε,έδωσε το παρών του κι αποχωρεί διακριτικά για να δώσει τη θέση του σε ζεστότερες μέρες...