Όταν το βρίσκω κλειστό μια θλίψη μέσα μου γεννιέται

Νοιώθω βαρύ σα τσιμέντο στην καρδιά το γκρι του κατεβασμένου ρολού του...

Σαν εγκατάλειψη την απουσία των τραπεζιών έξω στον πεζόδρομο που το περιβάλλει..

Το μέρος αυτό βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το Σταυρό του Νότου..

Κι έχει μια μυρωδιά από το τσιγάρο του Βασίλη Παπακωνσταντίνου,μια κιτρινίλα από την κιθάρα του Μανώλη Φάμελλου

Και κάτι σκοτεινό από τα παλιά αραχνιασμένα φοιτητικά μου χρόνια

Τις πρόβες του Μουζουράκη,τη νοσταλγικότητα των Κατσιμίχα

Κι όλα αυτά σε μια συναυλία που διοργανώνω με τη φαντασία μου τοποθετώντας παζλ αναμνήσεων μαζί πίνοντας τον καφέ μου κάπου απέναντι στο στέκι της Φρατζή...