Το παλιό μας θερινό σινεμά επί του πεζόδρομου της Βαλτετσίου

Εκεί που αστέρες της μεγάλης οθόνης ντυμένοι στα μαυρόασπρα αντάλλασαν λόγια πάθους και μίσους υπό τους ήχους των τριζονιών πριν πολλά χρόνια.. 

Όταν αντίκρυσα την είσοδό του νοσταλγία γέμισε την εκπνοή του αναστεναγμού μου.

Κι αμέσως σκέφτηκα...

Θέλω να ζήσω τη ζωή μου σαν ταινία 

Και να απολαύσω το τέλος της όταν εκείνο έρθει στις θέσεις αυτού εδώ του σινεμά.

Εδώ να πέσει η αυλαία.

Στους υπότιτλους μιας μεγάλης οθόνης που παίζει το έργο "ζωή"