Σε ένα μικρό μπλοκάκι που θα μπορούσε κάποιος να γράφει τις παραγγελίες για το...μπακάλικο σκέφτηκα να αποτυπώνω από δω και πέρα τι κάνω κάθε μέρα ως προς τη χρήση της φωνής,την εξάσκηση στην κιθάρα,το μπουζούκι ή τα πλήκτρα.

Σήμερα το πρωί λοιπόν ξεκίνησα να σιγοτραγουδώ το ''αγαπάω κι αδιαφορώ'' του Νικόλα Άσημου μαζί με την κιθάρα μου.

Μετά έπαιξα δύο δικά μου κομμάτια και κατόπιν μου ρθε στο νου ένα εύκολο γνωστό χασαποσερβικο που το βγαλα πρόχειρα.

Κατόπιν βρήκα στο Youtube ένα backing track που έπαιζε ακολουθίες συγχορδιών σε σολ μπουζ και αυτοσχεδίασα λιγάκι(απλά παίζοντας την κλίμακα όχι κάτι φοβερό) κι έπειτα έμαθα κι ένα ριφακι σχετικό πάλι με μπλουζ.

Χθες ας πούμε δούλεψα την εισαγωγή του ''πάμε τσάρκα πέρα στο μπαχτσε τσιφλίκι''στο μπουζούκι.

Επίπονο το να ακούω όλο το κομμάτι και ανά 3 δευτερόλεπτα να σταματώ και να επαναλαμβάνω το άκουσμα αυτών των δευτερολέπτων σχεδόν 100 φορές σε κάθε σταμάτημα,ώστε να αντιληφθώ με ακρίβεια τη μελωδία...κατόπιν δε,να την τοποθετώ στην ταστιέρα με τον πλεον έξυπνο για τα δάχτυλα τρόπο.

Παράλληλα έβγαλα και τις συγχορδίες του κομματιού και το ρυθμικό του μέρος που είναι εύκολο.

Συνοψίζοντας επειδή μελετάω μόνος και ότι θυμάμαι...χαίρομαι καλό να κρατάω ένα ημερολόγιο του τι κάνω κάθε φορά ώστε να μη χάνομαι...

Εύκολο,απλό και με γεμίζει χαρά.

Ένα ταξίδι που μοιάζει με Οδύσσεια γιατί έχει μέσα και Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες.

Απογοητεύσεις και ταλαιπωρία.

Μα και απίστευτα ωραία μέρη.

Αξίζει στο ταξίδι αυτό ένα ημερολόγιο.

Όχι πληκτρολογημένο σε μια στείρα οθόνη με πίξελ.

Αλλά σε ένα αληθινό χαρτί που ''αισθάνεται'' την αφή του στυλό ενώ αποτυπώνει τη σκέψη.