Βρίσκω σιγά σιγά το μονοπάτι να μην πονάω 

Περπατώντας το,συναντώ τις παραστάσεις των αναμνήσεών μου.

Κάποιες από αυτές διδακτικές,κάποιες βλαβερές.

Ξαφνικά βρέθηκα κοντά στο μικρόφωνο δίπλα σε ένα καλό ερασιτέχνη τραγουδιστή στο παλιό σπίτι του πατέρα μου.Είχε οργανωθεί είχε συνδέσει ενισχυτές,μικρόφωνα και κρατούσε στα χέρια του την ηλεκτροακουστική του κιθάρα.

Το αποτέλεσμα υπέροχο για τ αυτιά μας.

Πήρα το θάρρος και πήγα δίπλα του να τραγουδήσω κι εγώ.

"Κάνε αυτό" μου είπε και μου δειξε ένα απλό χαμηλότονο παραδοσιακό γύρισμα της φωνής.

Το έκανα.

Φωτεινή ανάμνηση.Η ουσία είναι στα απλά.

Αμέσως μετά...

Όλα σκοτείνιασαν όταν πήγα να τον ακουλουθήσω σε μια ψηλή Μι ή Φα.

Την έβγαλε τόσο άνετα τόσο υπέροχα...από ένα ηχέιο που μου φάνηκε παράξενο..

Ήθελα κι εγώ να το κάνω...μα ο δρόμος μακρύς.

Φωτεινή ανάμνηση:Ο συμφοιτητής μου ο Δημήτρης.

"Θα σου πω ένα κόλπο για να αναγνωρίζεις ή να τραγουδάς τις πέμπτες...την εισαγωγή των star wars...τη θυμάσαι;Τάν τάαααν...

Έλα κάντο με το στόμα σου...τραγούδησέ το"

Τον πούστη σκέφτηκα σήμερα...ήξερε από ear training χωρίς καν να το έχει διδαχθεί.

Επίσης τραγούδαγε πραγματικά υπέροχα.Μια φωνή αγγελική αψεγάδιαστη με φυσική άνεση στις ψηλές.

Και μια κιθάρα σωστή.Είχε το ρυθμό και την αρμονία να σε "βάζει" σωστά στο πνεύμα του εκάστοτε κομματιού που επέλεγε να τραγουδήσει.

Φωτεινή ανάμνηση:Η δικιά μου μπάσσα φωνή με τη σκοτεινή της χροιά.

Αυτή τη φωνή ψάχνω πάλι.Όχι τις ψηλές και δυνατές νότες που απέκτησα στην πορεία.

Τον παλιό απαίδευτο αυθορμητισμό μου.

Σκοτεινή ανάμνηση:Να τραγουδάω ψηλά δυνατά και έντεχνα.

Να με παροτρύνει η δασκάλα μου να "σκεπάσω" το πιάνο της με τη φωνή μου και να τραγουδήσω δυνατά.Ακόμη πιο δυνατά.

Όχι θα διώξω αυτές τις εικόνες.

Θα τις αντικαταστήσω με άλλες παραστάσεις ήπιων κιθαρισμών με τραγούδι σε ανθρώπινους χαμηλούς μουσικούς τόνους δίπλα στη θάλασσα...

Κι ας είναι ο ήχος μου εκπνοή γαλήνης και θαυμάτων...κι όχι πόνος παλαιών τραυμάτων...