Για άλλη μια φορά κάθησα για καφέ στο ήρεμο στέκι μου

Ο καιρός χειμερινός με το κρύο να τρυπά το ρουχισμό και τα κόκκαλα.

Στο καφε στη γωνίτσα μου όμως έκανε ζέστη

Από τα ηχεία έπαιζε μουσική της αυγής των 90s...,baby,baby της Amy Grant love your smile της  Shanice και δε συμμαζεύεται...

Πόσο μαγική η αίσθηση να ακούς αυτά τα κομμάτια που σε ταξιδεύουν στην αρχαία πλεον εφηβεία σου...

Να διακρίνεις ακόμη τις 80s επιρροές στην ακουστική τους απόχρωση...και να τα συνδέεις εξελικτικά με τα ακούσματα του millenium...

H ιστορία της μουσικής όμως αποτελεί και ταξίδι στο παρελθον

Στις γυμνασιακές αναμνήσεις τότε που ψήλωνα,ξεκινούσα να "αγαπώ" και να πληγώνομαι,να ανακαλύπτω τον εαυτό μου και να κατακτώ με αφέλεια και αυθορμητισμό μικρούς παραδείσους.

Ξέχασα τελείως το έτος που βρισκόμαστε τώρα.

Κι έζησα για λίγο στα 90s.

Άλλο ένα νοσταλγικό μου κείμενο σκέφτηκα.

Νοσταλγία με διαρκή μελαγχολία.

Τα είχα και τότε.Στα όμορφα 90s.

Ένα υπέροχο,συναρπαστικό ραδιοταξίδι στο παρελθόν... που μάλιστα άκουσα στον ήχο του και λίγα "χιονάκια" που τόσο μου χαν λείψει...

Μια νοερή περιπλάνηση στις δεκαετίες που οι φωτογραφίες ήταν πορτραίτα και ο ήχος αληθινή μουσική.

(Ο ήχος που διαδίδεται ως πληροφορία μέσω διαδικτύου είναι τέλειος.Τα "παράσιτα" ήταν χαρακτηριστικό των ραδιοκυμμάτων FM).