Σαν σε τυλίγει η μοναξιά
στο μαύρο της σεντόνι
του στεναγμού η μπαλοθιά
τις θύμισες φουντώνει

Σε γύρευα σε σκοτεινά
ερημικά δρομάκια
σε μυρωμένα αλλοτινά
της μνήμης τα σοκάκια

Στις θάλασσες ταξίδεψα
με τον αποσπερίτη
στο μύθο σε ξαγνάντεψα
στου οδυρμού τη σκήτη

Μέσα σε ξεροπήγαδο
στεγνώνει το φιλί σου
ρημάδι κακοσήμαδο
στα βάθη της αβύσσου

Η αγάπη σου έγινε καημός
ο λογισμός σε τρώει
ο Έρωτας έγινε λυγμός
άμοιρη . Αλκινόη.


Αλκινόη. Μία από τις νύμφες που ανέθρεψαν τον Δία όταν ήταν βρέφος.

Κατά την μυθολογία η Αλκινόη, Κόρη του Πολύβου από την Κόρινθο και σύζυγος του Αμφίωνα. Σύμφωνα με την παράδοση, τιμωρήθηκε από την Αθηνά, επειδή δεν πλήρωσε σε μια υφάντρια τον μισθό που είχε συμφωνήσει. Η θεά τής ενέπνευσε έρωτα για τον Ξάνθο και η Αλκινόη, . τον ακολούθησε, εγκαταλείποντας τον άντρα και τα παιδιά της. Στη μέση όμως της διαδρομής κατάλαβε τι είχε κάνει κι αμέσως άρχισε να κλαίει με άφθονα δάκρυα και να φωνάζει πότε το νόμιμο σύζυγό της και πότε τα παιδιά της, ώσπου στο τέλος, μολονότι ο Ξάνθος της έλεγε πολλά λόγια παρηγοριάς και της υποσχόταν ότι θα την κάνει γυναίκα του, χωρίς να πειστεί έπεσε στη θάλασσα μετανιωμένη και πνίγηκε .

Δημιουργός: Ακριτας, Αναστάσιος. Π.

acritas21@gmail.com