Δεν έχει τέλος ούτε αρχή
τη μια χαλάζι και βροχή
Την άλλη ήλιο ξαστεριά
βουλιάζουν πλοία στη στεριά

Οι μέρες πέφτουν στο κενό
ταυτότητα με αριθμό
Γυρεύουν στα συντρίμμια
αρχάγγελοι κι αγρίμια

Δρόμοι διαβάτες τροχοφόρα
χαθήκαμε στην ανηφόρα
Σώμα από στάχτη και πηλό
πως να γεμίσεις το κενό

Tα λόγια μας ψιθυριστά
παραθυρόφυλλα κλειστά
Στο μαύρο αμπαρωθήκαμε
και δεν ξαναβρεθήκαμε.

Ο κόσμος ντύθηκε χακί
λευκό κελί μια φυλακή
Κόλαση και παράδεισος
ειν' του μυαλού η άβυσσος

Με βαγόνια και καμιόνια
παλαβά τρελά δαιμόνια
Σε ασπρόμαυρο τοπίο
μας τραβάν για το σφαγείο

Δρόμοι διαβάτες τροχοφόρα
χαθήκαμε στην ανηφόρα
Σώμα από στάχτη και πηλό
πως να γεμίσεις το κενό

Tα λόγια μας ψιθυριστά
παραθυρόφυλλα κλειστά
Στο μαύρο αμπαρωθήκαμε
και δεν ξαναβρεθήκαμε...

© 01-06-2019

Δημιουργός: Ακριτας, Αναστάσιος. Π.

acritas21@gmail.com