Ότι αρνητικό με απασχολεί το συμμάζεψα σε μια γωνιά και το απομάκρυνα από τη σκέψη μου 

Μεγάλη αρετή η καθαρότητα συνείδησης και όχι μόνο.

Η εσωτερική γαλήνη.

Είχα την τύχη να ακούσω δύο εξαιρετικά κομμάτια αυτή τη βδομάδα.

Να γυμνάσω ακόμη περισσότερο το "αυτί" μου...μα να κάνω μια ακόμη βαθύτερη βουτιά στην αίσθηση του ωραίου.

Όπως στις πολεμικές τέχνες έχεις δύο χέρια και δύο πόδια και με κατάλληλη εκπαίδευση μπορείς να γίνεις ένα αληθινό φονικό όπλο,έτσι και με τις 5 αισθήσεις σου.

Η ακοή,πιο συγκεκριμμένα, έχει άπειρες δυνατότητες.Κάποτε στα τραγούδια δεν ξεχώριζα τη μπασσογραμμή ενός κομματιού γιατί την έκρυβαν τα πρίμα φωνακλάδικα όργανα(φωνή,κιθάρες,συνθεσαιζερ)αλλά και τα ντραμς.

Ο ρυθμός του κομματιού είναι ο σκελετός του.Χωρίς ρυθμό,χωρίς παλμό χάνει κάθε ουσία.

Μπορείς να χτυπάς σωστά ρυθμικά το χέρι σου και να σφυρίζεις ή να τραγουδάς;

Αυτό ΕΙΝΑΙ μουσική που παράγεται από τη μικρή προσωπική σου ορχήστρα.

Εκεί πάνω ξεκινάς το "γέμισμα" με ηχητικά στολίδια.

Ξεκινάω τη μέρα λοιπόν με ευχάριστες σκέψεις χαμηλώνοντας τα "εκουαλάιζερ" σε όποια τοξική και ανεπιθύμητη φωνή κάνει παράσιτα.

Μια άλλη "ενοχρήστρωση" που αν πετύχει πλησιάζεις ένα βήμα πιο πολύ τη μελωδία της γαλήνης και της ευτυχίας.