Κίτρινα φώτα, φωτεινές επιγραφές

κι ένα καινούργιο καφέ στην πλατεία

ήρθα στην πόλη μου, μόνος πάλι χθες

τέρμα τα χρόνια που΄ ζησα εξορία.

Πήγα σπίτι και βρήκα ένα λουκέτο

πάνω στην πόρτα της όμορφής μου αυλής

μου πέσαν τα λουλούδια, το μπουκέτο

χρόνια έλειψα, δεν έζησε κανείς.

Πήγα στο γείτονα, τον παιδικό μου φίλο

να μάθω νέα, για φίλους - συγγενείς

μα ήταν κι αυτός σαν μαραμένο φύλλο

μες απ΄ τα βάσανα κατάντησε μπεκρής.

Πως με κατέστρεψε αυτή η εξορία

που μου επέβαλαν πανάθλιοι καιροί

πόσα έκανα και ποια ήταν η ουσία

και ποιος ο κόσμος που ακόμη με ζητεί.