Είχε προβλέψει ο Κωνσταντίνος το κακό

οι δρόμοι γύρω από την Πόλη λιγοστεύαν

πήρε αποφάσεις ο Μωάμεθ και στρατό

φλόγες αλώσεως τα όνειρά του καίγαν.

Δεκαοχτώ του Απρίλη ορμάει, ξεκινά

τεράστια δύναμη, καράβια , πυροβόλο

ο Κωνσταντίνος, αρχιστράτηγος μπροστά

δεν τα φοβάται τα φουσάτα και το στόλο.

Θέλουν τον κόλπο τον Κεράτιο πολύ

απ΄την ξηρά οι Γενουάτες σπρώχνουν πλοία

επτά του Μάη, ξανά ο Μωάμεθ προσπαθεί

δεν πετυχαίνει και προτείνει συμφωνία.

Ο Αυτοκράτορας περήφανα απαντά :

" πως είναι έτοιμοι οι πάντες να πεθάνουν

αυτοπροαίρετα και δίχως τσιγκουνιά

γι΄αυτή την Πόλη τις ζωές τους, ας τις χάνουν ".

Μεταλαμβάνει, προσεύχεται, αρχινά

πάει στο φρούριο, παλεύει σαν λιοντάρι

μα από μια πύλη που '' ξεχάσαν '' ανοιχτά

μπαίνουν στην Πόλη να της σβήσουν το λυχνάρι.

1453 του Μαϊού είκοσι εννιά

εχθροί λεηλάτησαν και άλωσαν την Πόλη

μα λέει ο θρύλος για μια κόκκινη μηλιά

όπου και πάλι εκεί θα ζήσουν τούτοι όλοι.