Στην πετρογκαζ ήταν γαλάζια η φωτιά

κόχλαζε το νερό στην κατσαρόλα

με τις πιάστρες το μετέφερε η μαμά

σε αλουμινένια λεκάνη αστραφτοβόλα.

Με λίγο κρύο στο τσαγερό το έσπαζε

να χλιαρίνει για να γίνει πιο ανεκτό

την πόρτα το μπουρνούζι την σκέπαζε

ήτανε Σάββατο για λούσιμο να μπω.

Με μαστραπά βρέξιμο λίγο στο κεφάλι

σαπούνι πράσινο σε πλάκα για αφρό

έκανα ξέπλυμα και δεύτερο χέρι πάλι

να νοιώθω ήθελα το σώμα καθαρό.

Τα σαπουνόνερα πετούσα στη λεκάνη

στο μωσαϊκό μία πετσέτα είχε απλωθεί

τα πλακάκια υδρατμούς είχανε κάνει

τον καθρέπτη θαμπώνανε οι ατμοί.

Άσπρα εσώρουχα, απαλά σιδερωμένα

αφού φορούσα και δυο ρούχα καθαρά

στο σύρμα έξω άπλωνα τα βρεγμένα

και μέσα στα άπλυτα πέφταν τα παλιά.

Στη τζαμαρία με μια βούρτσα να γυαλίσω

τα παπούτσια απο λάσπες και βρωμιά

λίγο κολώνια στο λαιμό να πασπαλίσω

και για καφέ μετά στα στέκια τα γνωστά.

Έτσι ήταν το Σάββατο εδώ στην επαρχία

ήρεμα κι ανθρώπινα, γεμάτο ευτυχία

μια βόλτα ως τη θάλασσα, κουβέντες, ησυχία

περπάτημα, χαμόγελα και σόμπα για τα κρύα.