Ξύπνησε πάλι και διψά

Τη σάρκα μου να φάει

Έχει και νύχια που ν γαμψά

Κι άγγιγμα που πονάει

Το δόντια του πολύ καυτά 

Σαν πυρωμένη σπάθη

Σα βέλος τιμωρού βουτά

Στων σπλάχνων μου τα βάθη

Γιατί; ρωτώ δε λέει μιλιά

Μονάχα με δαγκάνει

Ώσπου με  πιεί γουλιά γουλιά

Εκεί να με ξεκάνει

Μα δε φοβάμαι ομώς εγώ

Με θάρρος πολεμάω

Να διώξω τ άσπλαχνο θεριό

Στις μάχες να νικάω

Να πάει να φύγει μακριά 

Ήσυχο να μ αφήσει

Κι η πονεμένη μου καρδιά

γαλήνια να χτυπήσει