Μπορεί να πηγαίνω στη δουλειά

Μπορεί τα βάρη της ζωής πάλι να ζυγίζουν 

Μπορεί το θεριό να με κατασπαράζει που και που και να πρέπει να το ταίζω ροζ χαπάκια για να με αφήνει για λίγο 

Μα υπάρχουν στιγμές γαλήνης και ηρεμίας

Που η ελπίδα της μέρας που το σώμα μου δε θα πονά πλησιάζει

Μαζί με μια εσωτερική δύναμη 

Η Μεγάλη Βδομάδα σταθμός θεραπείας της ψυχής 

Το δε Πάσχα ένα πέρασμα 

Από την αρρώστια τον πόνο και το γκρι,στην υγεία την ανακούφιση και τις πολύχρωμες ανοιξιάτικες μυρωδιές.

Το καλοκαίρι ανασαίνει και τ ακούω 

Είναι κοντά...

Περιμένω πως και πως να πιώ τον καφέ μου με θέα τη λίμνη του Αγίου Νικολάου και να δω τις οικίες μορφές του χώρου να με συντροφεύουν...

Όμως αυτή τη φορά να μαι ελαφρύς σα πούπουλο και υγιής...

Χρόνια πολλά...