Το τώρα ζει για μιά μόνο στιγμή.

Την αμέσως επόμενη,πάει πέταξε.

Πέρασε στο δρόμο χωρίς επιστροφή.

Το να νοιώσεις ευτυχισμένος τώρα είναι σα να κάνεις ισορροπία σε μια πολύ λεπτή δοκό.Στη μιά μεριά της,βρίσκεται το κενό της αβεβαιότητας ενός άγνωστου μέλλοντος...στην άλλη,το αδιέξοδο της νοσταλγίας ενός παρελθόντος που δε θα γυρίσει ποτέ πίσω ξανά.

Όσο κι αν κάθησα δίπλα στο κύμα όσο κι αν προσπάθησα τα δευτερόλεπτα να κρατήσουν διπλά...

Δε τα κατάφερα.

Το τώρα δεν έχει ώρα.

Μόνο μια στιγμή και μια ανάσα 

Ένα παλμό

Και δεν κοιτά την ώρα.