Αυτό το απόγευμα έχει μια δροσιά περίεργη.

Περιέχει λίγο ζέστη καλοκαιριού,λίγο γεύση άνοιξης.Είναι ''λίγο'' γενικά...

Δεν ξέρω αν φταίω εγώ που δε μπορώ να χαλαρώσω για να γευτώ τις εποχές.

Ή αν είναι ο καιρός τόσο χλιαρός.

Που είναι η μυρωδιά της θάλασσας...η καλοκαιρινή διάθεση...

Αυτή η εποχή κάποτε σήμαινε εξεταστική και μπουγέλωμα.

Με τη μαγεία της ανακούφισης του τέλους των εξετάσεων...η νύχτα της μέρας αυτής ήταν ξένοιαστη.

Μας ωθούσε στις παραλίες να θαυμάσουμε τ αστέρια,να ερωτευτούμε ακούγοντας μουσική από το κασετόφωνο.

Ήταν καλοκαίρι και το ξέραμε καλά γιατί φοράγαμε τα σορτς και σκάγαμε απ'τη ζέστη 

Άραγε το παιδί μέσα μου θα μπορούσε να ξανανοιώσει καλοκαίρι;

Θα σήμαινε κάτι για εκείνο το θερμό χάδι μιας αμουδιάς που χει ρουφήξει λαίμαργα τον ήλιο του Ιούνη;

Ο ήχος του παφλασμού του κύματος θα ήταν ικανός να επαναφέρει τις παλιές καλές εποχές;

Καλό καλοκαίρι,μας μπήκε και ούτε έιδηση δεν πήραμε...