Το εγγονάκι της γειτόνισας.

Με μια κλασσική κιθάρα αγκαλιά.

Με την σπιρτάδα της λατρείας για  μουσικά ταξίδια.

Με το που άκουσα τους ήρεμους ήχους της κιθάρας που γρατσουνούσε

Πήρα τη δικιά μου και ξεκινήσαμε τη συνομιλία με τους ήχους.

"Η κιθάρα είναι ένα καράβι με έξι κατάρτια...πανιά τους τα χέρια σου,άνεμος η καρδιά σου...

Καπετάνιος εσύ"

Κι έτσι μιλήσαμε για ρυθμό,για σωστό μέτρημα,πως χτυπάμε απαλά τις χορδές στα ακκόρντα ενός κομματιού...

Από τον Ed Sheeran και το Perfect στον Iggy Pop και το Passenger...

Φτασαμε και στον Ερωτοκριτο... "Τα μαθες Αρετουσα μου τα θλιβερα μαντατα"...μα και στον Ξυλουρη με το "Γεια σου χαρα σου Βενετια"

Η μικρή συναυλία με το παιδί έκλεισε με το "Μια η άνοιξη,ένα το σύννεφο"

Κι ύστερα...όχι χρυσή βροχή...μα φθινοπωρινή σιγή...

Υπήρξα δασκαλος και μαθητης μαζι...

Ενηλικας και μικρο παιδι...

Μια αυθορμητη κι εποικοδομητικη μουσικη συμπραξη έριξε την αυλαία στο καλοκαίρι...