Αστρίτη μου στο βλέμμα σου στέκει ο κόσμος όλος

τα ποιο μικρά τα ποιο στρυφνά φέγγουνε μεγαλώνουν.

Τώρα που στέκεις σοβαρός άνθρωπος φευγαλέος 

ακίνητος ασάλευτος απόμακρος διαβαίνεις

φεύγεις σε σφαίρες άγνωστες, θολές πίκρες διαβαίνεις. 

Σου σκάψανε το λάκκο σου στο μπόι σου μεγάλο

και με λουλούδια αγκαλιά αυτό το δρόμο πήρες.