Παρασκευή Μεγάλη ήρθες στον καφενέ

ψοφούσες για μασάλι και για ναργκιλέ

φορούσες μια τραγιάσκα, παρήγγειλες καφέ

σε μεγάλη τσάσκα, μας έκανες σεφτέ.

Ήθελες να μιλήσεις, μα ακόμη αδειανό

ήταν το μαγαζάκι, κηδεύαν τον Χριστό

η μέρα ήταν κρύα με σύννεφα πολλά

όλοι στην εκκλησία, οι δρόμοι μια ερημιά.

Κάθησες στο τραπέζι στην είσοδο μπροστά

το έργο αυτό που παίζει το είχες δει ξανά

Χριστούγεννα και Πάσχα και η ζωή περνά

είκοσι πέντε Μάρτη, παράτες και λοιπά.

Αυγούστου δεκαπέντε, Νοέμβρη δεκαεπτά

του Αγίου Δημητρίου και η Πρωτοχρονιά

έτσι είναι όλα φίλε μου, τρελά σαν πανηγύρι

μελίσσι όλοι που τρέχουμε για της ζωής τη γύρη.

Το μέλι όμως δεν βλέπουμε, το τρώνε οι μεγάλοι

εμείς μόνο δουλεύουμε, άλλοι έχουν το κουτάλι

μας μένει μόνο η κούραση, μαζεύουμε ρυτίδες

μα είμαστε αισιόδοξοι και έχουμε ελπίδες.