Μια πατρίδα προδομένη 

χώμα νωπό από αίμα

σπαρμένο με θραύσματα οβίδων 

ριζώνει το φώσφορο,

υψώνονται τοίχοι σκληροί απάνθρωποι,

Συντρίμμια οι πόλεις

μοιάζουν με την οργωμένη Καρχηδόνα 

και η πονηρή προπαγάνδα σου παγώνει νου και καρδιά.

Δεν πρέπει να ξέρεις την αλήθεια κίνδυνος είσαι 

φοβούνται την απομόνωση ποιοι. 

Ο πόλεμος μπλέκετε με την ανακωχή μπερδεύετε με την ειρήνη

Γυρνάει στους δρόμους μεθυσμένος απρόβλεπτος 

παιδί του πλούτου του αρχαίου τυφλού 

χώνει μετοχές στις τσέπες του δηλητηριάζει το αίμα του

η ανάσα του πικραίνει τη γέννηση της κάθε ημέρας 

και αυτές έγιναν ποιο σκοτεινές.