Οι Μεγάλοι Απόντες: George Harrison (1943-2001)

Δισκογραφία & Πρόταση

* Wonderwall Music (Film Soundtrack, 1968)
* Electronic Sound (1969)
* All Things Must Pass (1970)
* Living in the Material World (1973)
* Dark Horse (1974)
* Extra Texture (1975)
* Thirty-Three And One Third (33 & 1/3) (1976)
* George Harrison (1979)
* Somewhere in England (1981)
* Gone Troppo (1982)
* Cloud Nine (1987)
* Travelling Wilburys, Vol. 1 (1988)
* Travelling Wilburys, Vol. 3 (1990)
* Brainwashed (2002)

*** Live albums:

* Concert for Bangladesh (1971)
* Live In Japan (1992)

*** Συλλογές:

* The Best of George Harrison (1976)
* Best of Dark Horse 1976-1989 (1989)
* Dark Horse Years 1976-1992 (Box Set, 2004)

*** Albums:

* WONDERWALL MUSIC: 1968 (Το Ντεμπούτο)




Tracks: 1) Microbes 2) Red Lady Too 3) Tabla And Pakavaj 4) In The Park 5) Drilling A Home 6) Guru Vandana 7) Greasy Legs 8) Ski-ing 9) Gat Kirwani 10) Dream Scene 11) Party Seacombe 12) Love Scene 13) Crying 14) Cowboy Music 15) Fantasy Sequins 16) On The Bed 17) Glass Box 18) Wonderwall To Be Here 19) Singing Om.

Η πρώτη του “περιπέτεια” στον κόσμο των σόλο παραγωγών και ας είναι ακόμα με τους Beatles. Τα δύο τρίτα εδώ, είναι γεμάτα από sitars, sarods, tablas και διάφορα παρεμφερή. Δεν με ενθουσιάζουν αυτά. Όχι δηλαδή πως αντιπαθώ την Ινδική μουσική, αλλά δεν “πεθαίνω” για την πάρτη της. Μπορεί όμως να λειτουργήσει άψογα σαν background. Ανάβεις μερικά κεράκια σε κάποια σημεία του καθιστικού σου και ύστερα ανοίγεις ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί για να πιεις με την καλή σου. Μια χαρά είναι έτσι. Το υπόλοιπο ένα τρίτο αποτελείται από δυτικές μελωδίες με τον Eric Clapton να σολάρει στο 'Ski-ing' και τα country-western 'Drilling A Home' & 'Cowboy Music' που είναι τόσο άσχετα με τον George, ώστε να σε κάνουν να συμπαθήσεις ακόμα και τον ……Garth Brooks. Στο 'Wonderwall To Be Here' κάνει μία έξυπνη χρήση του Mellotron και ……αυτά!!!

Η άποψή μου για το album: Ιστορικό ντοκουμέντο. Τίποτα περισσότερο.

* ELECTRONIC SOUND: 1969 (Το Απαράδεκτο)


Tracks: 1) Under The Mersey Wall 2) No Time Or Space.

Ουπςςςςςςςςςςς!!! Ένα album με δύο πλευρές, που είναι χειρότερο ακόμα και από τα πειραματικά albums του οποιουδήποτε ερασιτέχνη. Αφόρητα βαρετό. Να με συμπαθάς αγαπημένε μου, αλλά το συστήνω μόνο για τους βιογράφους σου.

Η άποψή μου για το album: Ποιος ξέχασε να κλείσει το ρεύμα;

* ALL THINGS MUST PASS: 1970 (Το Πεμπτουσιακό και το Καλύτερο)


Tracks: 1) I'd Have You Anytime 2) My Sweet Lord 3) Wah-Wah 4) Isn't It A Pity (Version 1) 5) What Is Life 6) If Not For You 7) Behind That Locked Door 8) Let It Down 9) Run Of The Mill 10) Beware Of Darkness 11) Apple Scruffs 12) Ballad Of Sir Frankie Crisp (Let It Roll) 13) Awaiting On You All 14) All Things Must Pass 15) I Dig Love 16) Art Of Dying 17) Isn't It A Pity (Version 2) 18) Hear Me Lord 19) Out Of The Blue 20) It's Johnny's Birthday 21) Plug Me In 22) I Remember Jeep 23) Thanks For The Pepperoni.

Διπλά όμορφο, δυνατό και κινητικό. Διπλά επικό & μεγαλοπρεπές. Δεν μπορώ να μην βγάλω το καπέλο μου και να που στο εξώφυλλο το φοράει εκείνος!!! Το σπουδαιότερο Διπλό album όλων των εποχών και λέω Διπλό επειδή το Τρίτο είναι ολόκληρο με τζαμαρίσματα. Δεν ξέρω γιατί το έκανε αυτό και δεν κατάλαβα ποτέ μου τι προσέφερε αυτό το Τρίτο LP σε όλο το πακέτο του δίσκου. Ένα ολόκληρο LP γεμάτο με τζαμαρίσματα; Βαρετό!!!! Αφήστε δηλαδή που επιβάρυνε και την τιμή του. Ανόητη κίνηση έτσι George? Σε κάθε περίπτωση, το 'Apple Jam' που μας απομακρύνει από τον George, λειτουργεί στην ουσία, σαν παρουσίαση της μπάντας, η οποία είναι η ίδια μπάντα που ηχογράφησε το πρώτο σόλο album του Eric Clapton. Η παραγωγή είναι του Phil Spector και πρόκειται για μια σπουδαία παραγωγή. Οι κριτικοί; Μα δεν ξέρουν τι να πουν: “Ναι…. Ο George έδειχνε πάντα ότι είναι ταλαντούχος, ότι έχει πράγματα να δώσει και όλο αυτό το πράγμα που έκρυβε μέσα του ήταν τόσα χρόνια καταπιεσμένο από τους άλλους δύο… ναι… ναι… αλλά…. Αλλά και τριπλό album??? Μας κατέπληξε!!!”

Εγώ όμως, θα γυρίσω ξανά στο ….Διπλό. 18 τραγούδια, ή μάλλον 18 διαμάντια. Άλλο μικρό, άλλο μεγάλο, δεν έχει σημασία. Πρόκειται για διαμάντια και μάλιστα ….αξιοσέβαστα και πολύτιμα. 18 τραγούδια, άλλα ρομαντικά, άλλα ηθικοθρησκευτικά, άλλα λυπημένα, άλλα χαρούμενα και εν πάση περιπτώσει πρόκειται για έναν 80λεπτο μουσικό οργασμό που σε βουτάει από το λαιμό μόλις ακουστεί η πρώτη νότα.

Ε και η πρώτη νότα ακούγεται με το 'I'd Have You Anytime' που είναι μία συνεργασία του George με τον Dylan. Τι να πεις; Δεν θέλεις και δεν μπορείς να πεις τίποτα. Θέλεις μόνο να ακούς, όπως ο διψασμένος για νερό που θέλει μόνο να πίνει. Το 'If Not For You' του Dylan είναι επίσης υπέροχο με κιθάρες που μοσχοβολάνε σαν ένα υπέροχο πρωϊνό γεμάτο από αρώματα λουλουδιών την ώρα που κοιτάζεις από το παράθυρο καθώς τα πουλιά κελαηδούν (…….συγνώμη αλλά ξέφυγα!!!) Πιο κάτω ακούμε το 'Behind That Locked Door'. Μα τι υπέροχη μελωδία είναι αυτή; Πιθανότατα η καλύτερη του album. Και τι να πω για τις κιθάρες; Τι καταπληκτικές κιθάρες είναι αυτές; Θα μπλέξω πάλι με τα αρώματα του πρωινού κλπ…κλπ… Στο 'Wah-Wah', νομίζεις ότι παίζουν 10,000 κιθάρες, αλλά αυτό δεν μπορώ να σας το εγγυηθώ. Μπορεί οι κιθάρες να είναι πράγματι 10,000, αλλά μπορεί και να είναι εύρημα του Spector!!! Το 'Let It Down', είναι μία απαλο/δυναμική μπαλάντα και να τώρα το τραγούδι μου. Είναι το πιο γρήγορο από όλα και είναι το 'Art Of Dying'.

'There ‘ll come a time when all of us must leave here
then nothing sister Mary can do, you keep here with you
Nothing in this life that I've been trying
Can equal or surpass the Art of Dying'.

Υπέροχο δεν είναι; Δεν έχει φυσικά τίποτα να κάνει με τον θάνατο. Για μετενσάρκωση μιλάει. Ύστερα ο George μπαίνει σε κατ’ ευθείαν διάλογο με τον '…His Sweet Lord'. Όλοι γνωρίζουν το πασίγνωστο 'My Sweet Lord', που είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του album και όλοι γνωρίζουν την ιστορία ότι ο George έκλεψε το τραγούδι από το 'He's So Fine' των Chiffons. Δεν θα ασχοληθώ με αυτή την υπόθεση. Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του, όπως έχω κι εγώ τη δική μου και τέλος πάντων, ο Harrison έχασε τη δίκη …..κερδίζοντας!!! Ναι, κέρδισε πάρα πολλά χρήματα από τις πωλήσεις του album, διότι αυτό λειτούργησε και σαν διαφήμιση. Όλοι αγόραζαν το All Things Must Pass για να ακούσουν το κλεμμένο τραγούδι, ενώ ο Harrison πλήρωνε σαν αποζημίωση μόνο το 1/22 από τις εισπράξεις ολόκληρου του album. Είναι σαν να έρχεται κάποιος να σου δίνει κάθε μήνα 2.200 ευρώ και εσύ να δίνεις πίσω τα 100. (Έτσι μου ‘ρχεται να κλέψω κι εγώ ένα τραγούδι!!!)

Πάμε παρακάτω: Το 'Run Of The Mill', το 'Beware Of Darkness' και το 'All Things Must Pass' λειτουργούν υπέροχα μέσα στη βαθιά και μυστικιστική τους ατμόσφαιρα, για να έρθει το ειρωνικό 'Apple Scruffs' και κατόπιν το 'I Dig Love'. Το "Isn't It A Pity" είναι υπέροχο και στις δύο του versions, τα 'What Is Life' & 'Awaiting On You All' μπορεί να μην είναι αριστουργήματα, αλλά δεν είναι καθόλου άσχημα και το 'Ballad Of Sir Frankie Crisp' είναι το μοναδικό που ναι, θα μπορούσε να λείπει, αλλά δεν πειράζει καθόλου. Το album κλείνει με το 'Hear Me Lord' που το χαρακτηρίζει άλλη μία από τις υπέροχες μελωδίες του.

Η άποψή μου για το album: Ακόμα και αν περιείχε μόνο τα 'Art Of Dying' & 'My Sweet Lord', θα εξακολουθούσε να είναι όπως είναι. Δηλαδή σπουδαίο. Δηλαδή must για κάθε δισκοθήκη. Αποκτήστε το!!!

* THE CONCERT FOR BANGLA DESH: 1971 (Το Φανταστικό Κονσέρτο)


Tracks: 1) George Harrison/Ravi Shankar Introduction 2) Bangla Dhun 3) Wah-Wah 4) Awaiting On You All 5) My Sweet Lord 6) That's The Way God Planned It 7) It Don't Come Easy 8) Beware Of Darkness 9) While My Guitar Gently Weeps 10) Jumpin' Jack Flash/Young Blood 11) Here Comes The Sun 12) It's A Hard Rain A-Gonna Fall 13) It Takes A Lot To Laugh It Takes A Train To Cry 14) Blowin' In The Wind; 15) Mr Tambourine Man 16) Just Like A Woman 17) Something 18) Bangla Desh.

Η περίπτωση εδώ, είναι μία συναυλία με μεγάλη ιστορική σημασία και είναι μία από τις πρώτες, (εάν όχι η πρώτη) που γίνεται για φιλανθρωπικό σκοπό. Έπειτα είναι και οι συμμετοχές. Οι Eric Clapton, Ringo Star, Bob Dylan, Billy Preston, Leon Russell, Ravi Shankar, Badfinger και βεβαίως ο George, διαδέχονται ο ένας τον άλλον και δεν βαριέσαι με τίποτα. Είναι όλοι τους θαυμάσιοι. Όσο για το κομμάτι Bangla Desh που κλείνει, μπορεί να μην είναι από τα καλύτερα του George, αλλά είναι ένα πολύ όμορφο τραγούδι και δείχνει την ευαισθησία του για αυτή τη φτωχή Ασιατική χώρα.

Η άποψή μου για το album: Αν σας αρέσουν τα Live Albums προτιμείστε το. Πού αλλού θα τους βρείτε όλους αυτούς μαζεμένους; Δεν έχει πολύ καλό ήχο, αλλά έχει ψυχή!!!

* LIVING IN THE MATERIAL WORLD: 1973 (Το Υποτιμημένο)


Tracks: 1) Give Me Love (Give Me Peace On Earth) 2) Sue Me Sue You Blues 3) The Light That Has Lighted The World 4) Don't Let Me Wait Too Long 5) Who Can See It 6) Living In The Material World 7) The Lord Loves The One (That Loves The Lord) 8) Be Here Now 9) Try Some Buy Some 10) The Day The World Gets 'Round 11) That Is All.

Το All Things Must Pass είχε ένα μειονέκτημα. Δεν μπορούσε να ξαναγίνει ένα τέτοιο album και τούτο εδώ, βαδίζει στα χνάρια του, μόνο που οι μουσικοί που τώρα τον πλαισιώνουν είναι άλλοι και ο ίδιος ο George δεν είναι και σε μεγάλη φόρμα. Υπάρχουν κομμάτια όπως τα 'The Light That Has Lighted The World' & 'Who Can See It', που αναπαράγουν το κλίμα του All Things. Αυτό όμως δεν είναι κακό.
Το Living In The Material World είναι το “μικρό αδελφάκι” του All Things. Ο George είναι εδώ ο μοναδικός κιθαρίστας του album και τα κιθαρίσματά του είναι πραγματικά υπέροχα. Οι Gary Wright & Nicky Hopkins μοιράζονται τα πλήκτρα και οι Jim Keltner & Ringo Star τα τύμπανα.

Το ομότιτλο τραγούδι είναι σε R'n'B φόρμα και το 'Sue Me Sue You Blues' σε Blues. (Αυτό μαζί με το 'For You Blue' δείχνουν το ταλέντο του σαν Bluesman και είναι κρίμα που δεν το έκανε πιο συχνά. Τα υπόλοιπα είναι τυπικά 'Harrison/gospel' τραγούδια με ονειρικά κιθαρίσματα a la Dave Gilmour και με ηθικοθρησκευτικούς στίχους. Δεν το γράφω αυτό για δυσφήμηση. Αρκετά απ’ αυτά, κάνουν ότι έκανε και το All Things. Σε αρπάζουν δηλαδή από το λαιμό. Τα 'Who Can See It' & 'The Light That Has Lighted The World' είναι μαγευτικά και ας μοιάζουν μεταξύ τους. Το 'The Day The World Gets 'Round' ακολουθεί από κοντά στο ίδιο κλίμα, έστω και σε light μορφή, ενώ το 'Be Here Now' που έχει υπέροχο κουπλέ πάσχει από ρεφρέν. Τα highlights εδώ είναι τα 'Give Me Love (Give Me Peace On Earth)' & 'Try Some Buy Some'.

Η άποψή μου για το album: Να το πάρετε. Στο κάτω-κάτω όπως είπα και πριν, όλοι χρειαζόμαστε λίγο Sri Krishna στη ζωή μας.

* DARK HORSE: 1974 (Το Μελωδικό)


Tracks: 1) Hari's On Tour (Express) 2) Simply Shady 3) So Sad 4) Bye Bye Love 5) Maya Love 6) Ding Dong Ding Dong 7) Dark Horse 8) Far East Man 9) It Is He (Jai Sri Krishna).


Θα ήταν ίσως το “δυνατό” album του George, αλλά ξαφνικά είχε χάσει τη φωνή του. Παρ’ όλα αυτά, μπήκε στο στούντιο και ηχογράφησε όλα τα φωνητικά μέρη. Οι κριτικοί που δεν ήταν και πολύ ευχαριστημένοι από το Living In The Material World, εκμηδένισαν το Dark Horse και εξ αιτίας του προβλήματος που είχε με τη φωνή του και της βραχνάδας του, ονόμασαν το album 'Dark Hoarse'. (Hoarse = Βραχνός)

Ανοησίες!!!! Οι μελωδίες είναι εδώ και είναι φρέσκες και δυνατές. Κομμάτια όπως τα “Simply Shady”, “So Sad”, “Maya Love” & “Far East Man” δεν έγραψαν ποτέ ούτε ο Paul ούτε ο John. Ναι η φωνή του έχει όντως πρόβλημα και “σφάζει” το ομότιτλο τραγούδι. Είναι περίεργο βέβαια που ο George προτίμησε να μπει στο στούντιο αντί να μπει σε ένα ιατρείο και έδωσε έτσι “τροφή” στους κριτικούς, αλλά εν πάση περιπτώσει, δεν θα εισβάλλω στην προσωπική του ζωή. Αρκετά όμως από αυτά τα τραγούδια, είναι πολύ δύσκολο να τα ακούσει ευχάριστα ένας απροετοίμαστος ακροατής που δεν τον έχει παρακολουθήσει από πριν και που δεν γνωρίζει το πρόβλημα της φωνής του αυτή την περίοδο. Καλύτερα να βάλει να ακούσει τον Dylan που η βραχνάδα του είναι original.

Η άποψή μου για το album: Ακατάλληλο για ευκαιριακούς ακροατές του Harrison και για την πρώτη “ακουστικού τύπου” επαφή μαζί του.

* EXTRA TEXTURE (READ ALL ABOUT IT): 1975 (Το Σκοτεινό)


Tracks: 1) You 2) The Answer’s At The End 3) This Guitar (Can’t Keep From Crying) 4) Ooh Baby (You Know That I Love You) 5) World Of Stone 6) A Bit More Of You 7) Can’t Stop Thinking About You 8) Tired Of Midnight Blue 9) Grey Cloudy Lies 10) His Name Is Legs (Ladies And Gentlemen).

Στo Extra Texture τα πράγματα με τη φωνή του είναι καλύτερα. Δεν έχει θεραπευτεί τελείως, αλλά είναι καλύτερα. Τα δύο πιο καλά κομμάτια ανοίγουν το album και νοιώθεις ανακούφιση. Το ‘You’, είναι minor hit και το ‘The Answer’s At The End’, ααααααα……. Πώς τα κατάφερνε έτσι αυτό το παιδί και έβαζε πάντα στα δισκάκια του ένα κομμάτι για να με τρελαίνει; Υπέροχο! Καταπληκτικό!

Από τα υπόλοιπα τώρα, το ‘This Guitar’ δείχνει να είναι η συνέχεια του…. ‘While My Guitar Gently Weeps’. Το κομμάτι είναι καλό, έχει υπέροχες κιθάρες, αλλά είναι λάθος του George να του δώσει την ατμόσφαιρα του μακρινού Μπητλικού αριστουργήματος. Τα ‘Ooh Baby’ & ‘Can’t Stop Thinking About You’ δεν είναι άσχημα κομμάτια και είναι φουλ από “soul-Pop”. Το ‘Tired Of Midnight Blue’ έχει μια “σκοτεινιά” a la Bryan Ferry και τo 'Grey Cloudy Lies' είναι περίεργο. Το μοναδικό βαρετό κομμάτι του album, είναι το 'His Name Is Legs' που κλείνει. Ευτυχώς δηλαδή που είναι τελευταίο.

Η άποψή μου για το album: Καλό!

* THIRTY-THREE & 1/3: 1976 (Το Rock)


Tracks: 1) Woman Don't You Cry For Me 2) Dear One 3) Beautiful Girl 4) This Song 5) See For Yourself 6) It's What You Value 7) True Love 8) Pure Smokey 9) Crackerbox Palace 10) Learning How To Love You.

Ο τίτλος του album δεν παραπέμπει στις στροφές των LP’s του βινυλλίου, αλλά παραπέμπει στην ηλικία του George όταν το ηχογραφούσε. Λοιπόν εδώ τα πράγματα είναι πάρα πολύ καλύτερα από όλες τις απόψεις. Μελωδικό, ζωντανό, φρέσκο, διαφορετικό και γεμάτο με χρώματα και ….αρώματα!!! (Νάτο πάλι το …..πρωινό με τα πουλιά που κελαηδούν πάνω από το βρεγμένο χώμα κλπ…κλπ…)

Έχει βέβαια πάλι τα γνωστά ηθικο/θρησκευτικά θέματα στα 'See Yourself' & 'Dear One' που είναι βαρετά και δεν έχουν καμία σχέση με τις υπέροχες αρμονίες του 'My Sweet Lord', αλλά από την άλλη μεριά έχει την υπέροχη μπαλάντα 'Beautiful Girl' που μοιάζει σα να κόπηκε από το All Things Must Pass, έχει το 'Woman Don't You Cry For Me' που ανοίγει το album με τις υπέροχες κιθάρες και έχει ακόμα το ροκάτο και δυνατό 'It's What You Value'. Αααα… ξέχασα να σας πω, ότι δεν έχει μόνο αυτά. Το 33 & 1/3 έχει και τη …..φωνή του!!! Έξοχα!

Το hit εδώ είναι το 'Crackerbox Palace', αλλά είναι επίσης πολύ καλά και τα 'True Love', 'Pure Smokey' & 'Learning How To Love You'.

Βέβαια…. Αρκετά από όλα αυτά τα υπέροχα κομμάτια, μοιάζουν σαν κομμένο υλικό από το All Things, αλλά τέλος πάντων με το 33 & 1/3, ο George βρίσκει επιτέλους την πολυπόθητη “ειρήνη” με τον εαυτό του ολισθαίνοντας μέσα στο ήρεμο και χαλαρωμένο του image, απολαμβάνοντας τον τίτλο του “Quite One”.

Η άποψή μου για το album: Αυτό ναι. Ενδείκνυται για πρώτη “ακουστικού τύπου” επαφή μαζί του και ας μην είναι σαν το All Things. Να δείτε που θα σας κάνει να βάλετε τον George στην ……..“φιλική σας λίστα” (!!!!).

* George Harrison: 1979 (Το 33 & 1/3 No. 2)


Tracks: 1) Love Comes To Everyone 2) Not Guilty 3) Here Comes The Moon 4) Soft-Hearted Hana 5) Blow Away 6) Faster 7) Dark Sweet Lady 8) Your Love Is Forever 9) Soft Touch 10) If You Believe.

Χμμμ….. “Κολλάει” με το 33 & 1/3, όπως ας πούμε “κολλάει” το Emotional Rescue με το Some Girls, ή το Tusk με το Rumours.

To 'Faster' ψιλο….ροκάρει και το 'Here Comes The Moon' προσπαθεί απροκάλυπτα να κλέψει τη δόξα του 'Here Comes The Sun'. Όμορφο τραγούδι είναι, αλλά τη δόξα δεν…. Ε εντάξει…. Άντε να κάνουνε τραγούδια και οι Stones και να τα ονομάζουν “Paint it Red” ή “White Sugar.

Το καλό πράγμα βρίσκεται στο 'Not Guilty' που είναι ένα τραγούδι της Μπητλικής περιόδου και προορίζονταν για το White Album. Το άλλο καλό βρίσκεται στο 'Love Comes To Everyone' με τον Clapton στην κιθάρα, αλλά στο 'Blow Away' βρίσκεται ο κανένας με το τίποτα. Το 'Soft-Hearted Hana' ακούγεται όμορφα και το album κλείνει με τέσσερις υπέροχες μπαλάντες που το σώζουν στην κυριολεξία. (“Dark Sweet Lady”, “Your Love Is Forever”, “Soft Touch”, “If You Believe”). Λατρεύω να ακούω τα “Dark Sweet Lady” & “Soft Touch”.

Η άποψή μου για το album: Κομψό και περιποιημένο. Όπως είπα και πριν, είναι σαν συνέχεια του 33 & 1/3. Δεν αλλάζει καθόλου κλίμα.

* SOMEWHERE IN ENGLAND: 1981 (Το Χειρότερο)


Tracks: 1) Blood From A Clone 2) Unconsciousness Rules 3) Life Itself 4) All Those Years Ago 5) Baltimore Oreole 6) Tear Drops 7) That Which I Have Lost 8) Writings On The Wall 9) Hong Kong Blues 10) Save The World.

Απαράδεκτο!!! Στεναχωρήθηκα που το πήρα. Όχι για τα χρήματα, αλλά για το περιεχόμενο και για εκείνον. Η τραγουδοποιία του George βρίσκεται στην ανώτατη ….κατιούσα!!!! Ευτυχώς που κάνει tribute στον Lennon με το 'All Those Years Ago'. Ε, κάτι είναι κι’ αυτό!!! Δεν γράφω τίποτα άλλο!!! Σαν τι να γράψω δηλαδή; Ε καλά…. Θα γράψω κάτι ακόμα: Το album αυτό είναι τόσο βαρετό, μα τόσο βαρετό, που δεν ξέρω τι να γράψω!!!

Η άποψή μου για το album: Ξεχάστε το!!!

* GONE TROPPO: 1982 (Το Άγνωστο)


Tracks: 1) Wake Up My Love 2) That's The Way It Goes 3) I Really Love You 4) Greece 5) Gone Troppo 6) Mystical One 7) Unknown Delight 8) Baby Don't Run Away 9) Dream Away 10) Circles.

Αυτό, είναι το τελευταίο album του George πριν αποσυρθεί για μια πενταετία. Ασχολείται ήδη με κινηματογραφικές παραγωγές και με rally και έχει μείνει έξω από το δισκογραφικό κλίμα. Το Gone Troppo λοιπόν, είναι ένα βελτιωμένο Somewhere In England. Ο ήχος του είναι περισσότερο ολοκληρωμένος, με πολλές κιθάρες, synthesizers, παράξενα κρουστά, ευχάριστα backup vocals και διαφορετικές ενορχηστρώσεις. Οι κριτικοί όμως, έκαναν πάλι το θαύμα τους και δεν έχασαν ευκαιρία για να πουν: “George Harrison finally gone troppo!”.

Το album έχει και ένα κομμάτι instrumental που το λένε 'Greece' και ο George εδώ είναι εξαιρετικός στην slide guitar, όπως και στο 'That's The Way It Goes' (Είναι δηλαδή εξαιρετικός όπως πάντα. Στην slide guitar ήταν Master).

Τα 'Mystical One' & 'Unknown Delight' είναι δύο όμορφες μπαλάντες που ακούγονται σαν να ψάχνουν εναγωνίως να βρουν ένα μονοπάτι για να χωθούν στο 33 & 1/3 του 1976, ή στο George Harrison του 1979 και τo 'Circles' που κλείνει είναι άλλο ένα της Μπητλικής περιόδου και που μάλιστα είναι ατμοσφαιρικότατο. Αλλά εδώ που τα λέμε, υπάρχει τραγούδι του George που δεν έχει ατμόσφαιρα; Αυτό που ψάχνω να βρω, είναι η μελωδία. Πού είναι;

Η άποψή μου για το album: Θα μπορούσε πολύ άνετα να είναι ένα bootleg. Θα έκανε περισσότερες πωλήσεις.

* CLOUD 9: 1987 (Το Δυνατό)


Tracs: 1) Cloud 9 2) That's What It Takes 3) Fish On The Sand 4) Just For Today 5) This Is Love 6) When We Was Fab 7) Devil's Radio 8) Someplace Else 9) Wreck Of The Hesperus 10) Breath Away From Heaven 11) I Got My Mind Set On You.

Πέντε χρόνια διάλειμμα φαίνεται πως έκαναν καλά τη δουλειά τους και αν επρόκειτο να μας τροφοδοτεί με τέτοια δισκάκια, θα έπρεπε μετά από κάθε δίσκο, να παίρνει πέντε χρόνια …..time-out!!! Πέντε χρόνια λοιπόν ασχολήθηκε με αυτοκίνητα, με λουλούδια και ταινίες, μέχρι που η νοσταλγία για τις ηχογραφήσεις τον έφερε ξανά μαζί με αγαπημένους φίλους (Eric Clapton, Elton John, Ringo & Jeff Lynne) για την ηχογράφηση ενός album που θα τον ανέβαζε πάλι στον ουρανό των Rock Αστεριών. To Cloud 9, είναι μία δυναμική επιστροφή, είναι ένα αριστούργημα και πρόκειται για το δεύτερο καλύτερο album που έκανε ποτέ του.

Ναι, είναι πολύ καλό. Βέβαια…. Το να έχεις τον Jeff Lynne από τους ELO στην παραγωγή τι σημαίνει; Σημαίνει ότι θα σε βάλει στο κλίμα των 80’s τώρα που τελειώνει η δεκαετία, γιατί εσύ το έχασες από το έμπα της. Ε ναι αυτό σημαίνει και ο Jeff το κάνει με τον καλύτερο τρόπο στα 'Got My Mind Set On You' & 'This Is Love'. Στο ομότιτλο που είναι ένα Harrison classic, ο Eric παίζει κιθάρα και του δίνει μια 'Gothic' ατμόσφαιρα που δεν έχει ακουστεί ποτέ ξανά σε album του George. Τα 'When We Was Fab', 'Wreck Of The Hesperus' & 'Devil's Radio' ακούγονται υπέροχα. Οι μπαλάντες 'Breath Away From Heaven', 'Someplace Else' & 'Just For Today' είναι καταπληκτικές. Για άλλη μια φορά ο Eric δίνει ρέστα με τις κιθάρες του και ο George με το τραγούδισμά του. Επιτέλους βρε παιδί μου….

Και οι στίχοι; Αρκούμαι να πω ότι αν εξαιρέσουμε τα 'Devil's Radio' & 'Fish On The Sand', δεν υπάρχουν εδώ ηθικοθρησκευτικά μηνύματα. Υπάρχει νοσταλγία ('When We Was Fab'), υπάρχουν ερωτικά τραγούδια ('Cloud 9'), υπάρχουν μισανθρωπικά θέματα ('Someplace Else') κλπ. Το album δηλαδή αυτό είναι πραγματικά διαφορετικό από ότι έχει κάνει μέχρι τώρα. Είναι διαφορετικό ακόμα και από το All Things Must Pass. Ναι!!!

Το επόμενό του album απέχει πέντε χρόνια. Πενταετές time-out λοιπόν; Ναι!! Πίσω στο σινεμά…..ολοταχώς. Ήδη όμως δρομολογούνται και οι Traveling Wilburys.

Η άποψή μου για το album: Πάρα πολύ καλό!!! Αξίζει!!!

* LIVE IN JAPAN: 1992 (Το Αξιοπρεπές Live)


Tracs: 1) I Want To Tell You 2) Old Brown Shoe 3) Taxman 4) Give Me Love (Give Me Peace On Earth) 5) If I Needed Someone 6) Something 7) What Is Life 8) Dark Horse 9) Piggies 10) Got My Mind Set On You 11) Cloud 9 12) Here Comes The Sun 13) My Sweet Lord 14) All Those Years Ago 15) Cheer Down 16) Devil's Radio 17) Isn't It A Pity 18) While My Guitar Gently Weeps 19) Roll Over Beethoven.

Δυστυχώς, το Cloud 9 ήταν το τελευταίο studio album για τον George και το μοναδικό complete album που υπάρχει, είναι το Live In Japan που είναι και το τελευταίο 'original' Harrison album, γιατί μετά από αυτό πήρε πάλι τα βουνά…..όχι….όχι τα βουνά. Πήρε πάλι πενταετές time-out ήθελα να πω, για να ασχοληθεί με τα κινηματογραφικά του, αλλά και με τους Travelling Wilburys.

Η μπάντα που έχει μαζί του στην Ιαπωνία, είναι η μπάντα που είχε ο Clapton στο περίφημο Unplugged. Οι Eric and Co. λοιπόν, αποδίδουν τα τραγούδια του George απαλότερα. Ο Greg Phillinganes είναι master στα synths και έτσι δεν χρειάζονται οι σαξοφωνίστες. Το ερώτημα βέβαια που τίθεται, είναι αν προτιμάτε τα σαξόφωνα “ζωντανά” ή από synthesizer. Ο Steve Ferrone είναι καλός στα τύμπανα, αλλά απλά καλός χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο και το super και οι κοπέλες που κάνουν backup vocals (Katie Kissoon & Tessa Niles), μερικές φορές βγαίνουν απ’ το χρόνο, ειδικά στα Μπητλικά κομμάτια.

Να τώρα τρία πράγματα που κάνουν αυτό το album σπουδαίο:

* Το πρώτο αφορά στην επιλογή των τραγουδιών που είναι πάρα πολύ καλή και πιάνει ολόκληρη την καριέρα του George. Αρχίζει με τα Μπητλικά 'I Want To Tell You', 'Something', 'Here Comes The Sun', 'While My Guitar Gently Weeps', 'Piggies' και προσαρμόζει το 'Taxman' στα δεδομένα της δεκαετίας του 90. ('Taxman' Boris Yeltsin' & 'Taxman Mr Bush'!) Υπάρχουν φυσικά και τραγούδια από το All Things Must Pass, και από την πιο πρόσφατη περίοδο διαλέγει τα 'Give Me Love', 'All Those Years Ago', 'Got My Mind Set On You' & Cloud 9. Κάνει encore με το 'Roll Over Beethoven' και όσοι πίστευαν ή νόμιζαν ότι ο George δεν είχε πια ενδιαφέρον για το Rock'n'roll, διαψεύδονται οικτρά.

* Το δεύτερο πράγμα λέγεται Eric Clapton. Ο Eric είναι στα καλύτερά του, ακόμα και όταν προσθέτει σολαρίσματα που δεν περιέχονται στα τραγούδια. Μερικές φορές όμως ενοχλείσαι, γιατί άλλο σολάρισμα περιμένεις να ακούσεις και άλλο ακούς. (π.χ. 'While My Guitar Gently Weeps')

* Το τρίτο είναι ο ίδιος ο George. Είναι το πιο ζωντανό στοιχείο του live. Απολαμβάνει την κάθε στιγμή και το δείχνει.

Η άποψή μου για το album: Είπα και πιο πάνω ότι πρόκειται για αξιοπρεπές live album. Θέλετε να έχετε ένα live album, με ολόκληρη (σχεδόν) την καριέρα του Harrison? Προτιμήστε το. Θέλετε να έχετε ένα live album που να αδιαφορεί για τον επαγγελματικό ήχο, αλλά να διαθέτει ψυχή; Αν ναι, τότε προτιμήστε το Bangla Desh.

* BRAINWASHED: 2002 (Το Μεταθανάτιο)


O Quite One, τραγουδάει για τελευταία φορά και το αποτέλεσμα είναι όπως είναι και ο ίδιος. Αστείο, σοβαρό, φιλοσοφικό, πολύτιμο και τελικά ευχάριστο. Είναι μια αντάξια μεταθανάτια διαθήκη στην πλούσια μουσική του κληρονομιά. Η ιδέα για το album αυτό, ήρθε το 2000, όταν έκανε remix στο All Things. Συζήτησε τα τραγούδια μαζί με το γιο του Dhani, τα έπαιξαν μαζί και αποφάσισαν να το κυκλοφορήσουν τον Νοέμβριο του 2002. Ο George ήταν στο στούντιο μέχρι δύο μήνες πριν από το θάνατό του και όταν ήρθε το τέλος, ο Dahni αποφάσισε να το κυκλοφορήσει με τη βοήθεια του Jeff Lynne μένοντας πιστός στο σχέδιο του πατέρα του.

Με μία πρώτη βιαστική ακρόαση, αυτό που προσέχεις κατ’ ευθείαν είναι οι δυναμικές κιθάρες. Με μία επαναληπτική νοιώθεις ευχαρίστηση. Το "Brainwashed" είναι ένας πλούσιος μουσικός θησαυρός που σε ωθεί σε βαθύτερες σκέψεις και σου υπενθυμίζει το ταλέντο και τη γοητεία ενός ανθρώπου “δικού σου” που χάθηκε.

Το album ανοίγει με τον George να λέει: "Give me plenty of that guitar" και ιδού το "Any Road" που μαζί με τα "Pisces Fish" & "Looking for My Life" συζητούν τις ιδιοτροπίες της μοίρας και του πεπρωμένου, τη σοβαρότητα και την ελαφρότητα αυτού του ταξιδιού που ονομάζουμε ζωή, ενώ το "P.2. Vatican Blues" είναι ένα 12μετρο Blues (δεύτερη φύση του George τελικά) που εστιάζει στη Καθολική Εκκλησία και τις οργανώσεις της. Το "Rising Sun" έχει να κάνει με τις ιατρικές εξετάσεις που έκανε ο George, με τη διάγνωση τελικά της ασθένειας και με τις πεποιθήσεις του περί μετενσάρκωσης και στο "Marwa Blues", που είναι ένα instrumental για meditation, ο George παίζει μία υπέροχα υπνωτική slide κιθάρα. Το "Stuck Inside a Cloud", είναι άλλο ένα τραγούδι απολογισμού για τη μέχρι τότε ζωή του και είναι το πρώτο single που έβγαλε αυτό το CD. Θα χώραγε με πολύ άνεση μέσα στο All Things Must Pass. Το "Run So Far" είναι γνωστό από τον Eric Clapton που το ηχογράφησε το 1989 και το μελωδικό "Never Get Over You" χαρακτηρίζεται από Μπητλικές αρμονίες. Το "Between the Devil and the Deep Blue Sea" είναι το μοναδικό που δεν είναι δικό του και το album κλείνει με το "Brainwashed" που ασχολείται ακριβώς με αυτό που λέει και ο τίτλος του.

Η άποψή μου για το album: Είναι το τρίτο καλύτερο album του μετά από τα All Things Must Pass & Cloud 9. Είναι υπέροχα γοητευτικό και είναι αποτέλεσμα αγάπης των Dhani Harrison & Jeff Lynne προς τον George και αυτό είναι ορατό. Ήθελαν να το κάνουν σωστά και το κατάφεραν. Είναι ένα δισκάκι γεμάτο από μελωδικά τραγούδια που αποπνέουν τρυφερότητα και ζεστασιά για έναν άνθρωπο που δεν άφησε ποτέ το Star System να τον απομακρύνει από τα απλά καθημερινά πράγματα που αγαπούσε και από την ίδια την απλότητα που χαρακτήριζε τη συμπεριφορά του. Ο Quiet Shy Beatle, μπορεί να μην κέρδισε τις επευφημίες που άξιζε, αλλά το Brainwashed είναι εδώ και είναι άλλη μία απόδειξη ότι το ταλέντο του εξακολουθεί να ζει.

*** Πρόταση:

* Τρία albums που πρέπει να έχετε:
- All Things Must Pass
- Cloud Nine
- Brainwashed

* Ένα album που πρέπει να έχετε:
- All Things Must Pass